Shinto - An Ancient Japanese religion

Brief history of Shinto:

Shinto is an ancient Japanese religion. Starting about 500 BCE (or earlier) it was originally "an amorphous mix of nature worship, fertility cults, divination techniques, hero worship, and shamanism." ₄ Its name was derived from the Chinese words "shin tao" ("The Way of the Gods") in the 8th Century CE. At that time:

	The Yamato dynasty consolidated its rule over most of Japan.
	Divine origins were ascribed to the imperial family.
	Shinto established itself as an official religion of Japan, along with Buddhism.

The complete separation of Japanese religion from politics did not occur until just after World War II. The Emperor was forced by the American army to renounce his divinity at that time.

Unlike most other religions, Shinto has no real founder, no written scriptures, no body of religious law, and only a very loosely-organized priesthood.

Shinto beliefs:

	Shinto creation stories tell of the history and lives of the "Kami" (deities). Among them was a divine couple, Izanagi-no-mikoto and Izanami-no-mikoto, who gave birth to the Japanese islands. Their children became the deities of the various Japanese clans. Amaterasu Omikami (Sun Goddess) was one of their daughters. She is the ancestress of the Imperial Family and is regarded as the chief deity. Her shrine is at Ise. Her descendants unified the country. Her brother, Susano came down from heaven and roamed throughout the earth. He is famous for killing a great evil serpent.
	The Kami are the Shinto deities. The word "Kami" is generally translated "god" or "gods." However, the Kami bear little resemblance to the gods of monotheistic religions. There are no concepts which compare to the Christian beliefs in the wrath of God, his omnipotence and omni-presence, or the separation of God from humanity due to sin. There are numerous other deities who are conceptualized in many forms: Those related to natural objects and creatures, from "food to rivers to rocks." 2 Guardian Kami of particular areas and clans Exceptional people, including all but the last of the emperors. Abstract creative forces They are seen as generally benign; they sustain and protect the people. 9
	About 84% of the population of Japan follow two religions: both Shinto and Buddhism. As in much of Asia, Christianity is very much a minority religion. 12 Fewer than 1% of Japanese adults are Christians. Buddhism first arrived in Japan from Korea and China during the 6th through 8th centuries CE. The two religions share a basic optimism about human nature, and for the world. Within Shinto, the Buddha was viewed as another "Kami". Meanwhile, Buddhism in Japan regarded the Kami as being manifestations of various Buddhas and Bodhisattvas. Most weddings are performed by Shinto priests; funerals are performed by Buddhist priests.
	Shinto does not have as fully developed a theology as do most other religions. It does not have its own moral code. Shintoists generally follow the code of Confucianism.
	Their religious texts discuss the "High Plain of Heaven" and the "Dark Land" which is an unclean land of the dead, but give few details of the afterlife.
	Ancestors are deeply revered and worshipped.
	All of humanity is regarded as "Kami's child." Thus all human life and human nature is sacred.
	Believers revere "musuhi", the Kamis' creative and harmonizing powers. They aspire to have "makoto", sincerity or true heart. This is regarded as the way or will of Kami.
	Morality is based upon that which is of benefit to the group. "Shinto emphasizes right practice, sensibility, and attitude." 2
	There are "Four Affirmations"in Shinto: Tradition and the family: The family is seen as the main mechanism by which traditions are preserved. Their main celebrations relate to birth and marriage. Love of nature: Nature is sacred; to be in contact with nature is to be close to the Gods. Natural objects are worshipped as sacred spirits. Physical cleanliness: Followers of Shinto take baths, wash their hands, and rinse out their mouth often. "Matsuri": The worship and honor given to the Kami and ancestral spirits.
	The desire for peace, which was suppressed during World War II, has been restored.

Shinto practices:

	Shinto recognizes many sacred places: mountains, springs, etc.
	Each shrine is dedicated to a specific Kami who has a divine personality and responds to sincere prayers of the faithful. When entering a shrine, one passes through a Tori a special gateway for the Gods. It marks the demarcation between the finite world and the infinite world of the Gods.
	In the past, believers practiced "misogi,", the washing of their bodies in a river near the shrine. In recent years they only wash their hands and wash out their mouths in a wash basin provided within the shrine grounds.
	Believers respect animals as messengers of the Gods. A pair of statues of "Koma-inu" (guard dogs) face each other within the temple grounds.
	Shrine ceremonies, which include cleansing, offerings, prayers, and dances are directed to the Kami.
	Kagura are ritual dances accompanied by ancient musical instruments. The dances are performed by skilled and trained dancers. They consist of young virgin girls, a group of men, or a single man.
	Mamori are charms worn as an aid in healing and protection. They come in many different forms for various purposes.
	An altar, the "Kami-dana" (Shelf of Gods), is given a central place in many homes.
	Seasonal celebrations are held at spring planting, fall harvest, and special anniversaries of the history of a shrine or of a local patron spirit. A secular, country-wide National Founding Day is held on FEB-11 to commemorate the founding of Japan; this is the traditional date on which the first (mythical) emperor Jinmu ascended the throne in 660 BCE. Some shrines are believed to hold festivities on that day. Other festivals include: JAN 1-3 Shogatsu (New Year); MAR-3 Hinamatsuri (Girls' festival); MAY-5 Tango no Sekku (Boys' festival); JUL-7 Hoshi Matsuri (Star festival).
	Followers are expected to visit Shinto shrines at the times of various life passages. For example, the Shichigosan Matsuri involves a blessing by the shrine Priest of girls aged three and seven and boys aged five. It is held on NOV-15.
	Many followers are involved in the "offer a meal movement," in which each individual bypasses a breakfast (or another meal) once per month and donates the money saved to their religious organization for international relief and similar activity.
	Origami ("Paper of the spirits"): This is a Japanese folk art in which paper is folded into beautiful shapes. They are often seen around Shinto shrines. Out of respect for the tree spirit that gave its life to make the paper, origami paper is never cut.

Forms of Shinto:

Shinto exists in four main forms or traditions:

	Koshitsu Shinto (The Shinto of the Imperial House): This involves rituals performed by the emperor, who the Japanese Constitution defines to be the "symbol of the state and of the unity of the people." The most important ritual is Niinamesai, which makes an offering to the deities of the first fruits of each year's grain harvest. Male and female clergy (Shoten and Nai-Shoten) assist the emperor in the performance of these rites.
	Jinja (Shrine) Shinto: This is the largest Shinto group. It was the original form of the religion; its roots date back into pre-history. Until the end of World War II, it was closely aligned with State Shinto. The Emperor of Japan was worshipped as a living God. Almost all shrines in Japan are members of Jinja Honcho, the Association of Shinto Shrines. It currently includes about 80,000 shrines as members. The association urges followers of Shinto "To be grateful for the blessings of Kami and the benefits of the ancestors, and to be diligent in the observance of the Shinto rites, applying oneself to them with sincerity. brightness, and purity of heart." "To be helpful to others and in the world at large through deeds of service without thought of rewards, and to seek the advancement of the world as one whose life mediates the will of Kami." "To bind oneself with others in harmonious acknowledgment of the will of the emperor, praying that the country may flourish and that other peoples too may live in peace and prosperity." 5
	Kyoha (Sectarian) Shinto (aka Shuha Shinto): This consists of 13 sects which were founded by individuals since the start of the 19th century. Each sect has its own beliefs and doctrines. Most emphasize worship of their own central deity; some follow a near-monotheistic religion.
	Minzoku (Folk) Shinto This is not a separate Shinto group; it has no formal central organization or creed. It is seen in local rural practices and rituals, e.g. small images by the side of the road, agriculture rituals practiced by individual families, etc. A rural community will often select a layman annually, who will be responsible for worshiping the local deity.

These four forms are closely linked. Shinto is a tolerant religion which accepts the validity of other religions. It is common for a believer to pay respects to other religions, their practices and objects of worship.

Shinto texts:

Many texts are valued in the Shinto religion. Most date from the 8th century CE:

	The Kojiki (Record of Ancient Matters)
	The Rokkokushi (Six National Histories)
	The Shoku Nihongi and its Nihon Shoki (Continuing Chronicles of Japan)
	The Jinno Shotoki (a study of Shinto and Japanese politics and history) written in the 14th century

Number of adherents:

Estimates of the number of adherents are hopelessly unreliable. Some sources give numbers in the range of 2.8 to 3.2 million. One states that 40% of Japanese adults follow Shinto; that would account for about 50 million adherents. Others state that about 86% of Japanese adults follow a combination of Shinto and Buddhism; that would put the number of followers of Shinto at 107 million.

One source estimates 1000 followers of Shinto in North America. The Canadian Census (1991) recorded only 445 in Canada.

Essentially all followers of Shinto are Japanese. It is difficult for a foreigner to embrace Shintoism. Unlike most other religions, there is no book to help a person learn about the religion. It is transmitted from generation to generation by experiencing the rituals together as a group.

Some Internet References

1. "Shinto: A Portrait" is at: http://www.silcom.com/~origin/sbcr/sbcr131
2. "Shinto, the Way of the Gods" is at: http://www.trincoll.edu/~tj/tj4.4.96/articles/cover.html
3. "Shinto and Buddhism: the Wellsprings of Japanese Spirituality" is at: http://www.askasia.org/frclasrm/readings/r000009.htm
4. "The Fountainhead of Miracles," is at: http://www.shinreikyo.or.jp
5. "The Jinja Shinto (The Shrine Shinto)," is at: http://www.jinja.or.jp/
6. "Shinto," by the Jinja Online Network League is at: http://www.jinja.or.jp/english/s-0.html
7. "Shinto Online Network Association," is at: http://www.jinja.or.jp/english/index.html
8. "Schauwecker's Guide to Japan: Shinto," is at: http://www.japan-guide.com/e/e2056.html
9. "Paul Watt," "Shinto & Buddhism: Wellsprings of Japanese spirituality," at: http://www.askasia.org/frclasrm/readings/r000009.htm
10. Pictures of Shinto shrines are at: http://www.kiku.com/electric_samurai/cyber_shrine/
11. Yahoo has a list of Shinto links at: http://dir.yahoo.com/Society_and_Culture/
12. "Potpourri," at: http://poza.net/japan/living9.html
13. JapanZone has an essay on Shinto at: http://www.japan-zone.com/omnibus/shinto.shtml They also have many essays on Japanese culture, climate, history etc.

http://www.religioustolerance.org/shinto.htm

«ΣΑΚΟΚΟΥ»: Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΩΝ ΣΤΟΝ ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ.

(στοιχεία από την 2η επαυξημένη - διοθωμένη έκδοση του βιβλίου "Μία... Ιστορία Αγάπης. Η Ιστορία Της Χριστιανικής Επικρατήσεως". Σεπτέμβριος 2004)

Το πώς επεκράτησε παγκοσμίως ο Χριστιανισμός είναι βεβαίως γνωστό σε όλους, εκτός βεβαίως από εκείνους που επιμένουν να μην παίρνουν χαμπάρι και αρέσκονται πολύ να εξαπατούν εαυτούς (αυτό είναι το χειρότερο !) και αλλήλους για το ότι τάχα όλα τα έθνη φωτίσθηκαν με το εξ Ιουδαίας φώς, άνευ ενστάσεων και οπωσδήποτε αιφνιδίως, αμέσως τάχα όταν ο πρώτος προσηλυτιστής τους έκανε την μεγάλη τιμή να επισκεφθεί τις χώρες τους και να... «τους αλλάξει την πίστη». Φωτιά και σπαθί, άγρια βασανιστήρια, παλούκια και κρεμάλες υπήρξαν οι αγαθές μέθοδοι με τις οποίες εξαπλώθηκε η Θρησκεία της... «Αγάπης» στα πέρατα της γης (λεπτομέρειες ο ελευθερόφρων αναγνώστης μπορεί να βρει στο εξαντλημένο και υπό επανέκδοση σε απαυξημένη μορφή βιβλίο του γράφοντος «Μία... Ιστορία Αγάπης. Η Ιστορία της Χριστιανικής Επικρατήσεως»). Αυτή η εξάπλωση αποδείχθηκε βεβαίως όχι μόνον άγρια αλλά και όλως αποτελεσματική, αφού πέτυχε τον στόχο του φορέως της, δηλαδή την καταστροφή της θαυμαστής, φυσικής πολυμορφίας της εθνόσφαιρας, κάνοντας όλους τους ανθρώπους που έπεσαν θύματά της, ίδιους και απαράλλακτους με όλους τους άλλους οι οποίοι βρέθηκαν ανάμεσα σε αυτούς και στην αρχική, την γεωγραφική πηγή της περιλαλήτου «Αγάπης», δηλαδή στην εκλεκτή του Θεού των μονοθεϊστών, Ιουδαία.

Η εδώ αφήγησή μας θα σταθεί στην έως ένα σημείο αποτελεσματική αντίσταση ενός εξαιρετικού έθνους απέναντι στην λαίλαπα αυτής ακριβώς της ομογενοποιήσεως όλων των ανθρώπων της γης. Θα σταθεί στην επί αιώνες άγνωστη σε εμάς αντίσταση των Ιαπώνων απέναντι στον εκχριστιανισμό και το τραγικό τέλος των τελευταίων υπερασπιστών των εθνικών τους παραδόσεων, πλην όμως όχι ασκόπως, αφού με το αίμα τους εκείνοι οι εξαιρετικοί άνθρωποι εξασφάλισαν την ακόμη και σήμερα ιδιαιτερότητα του έθνους τους, ενός έθνους που κατά πλειοψηφία τουλάχιστον εξακολουθεί να τιμά τους Θεούς και τους προγόνους του, αποτελώντας ένα παράδειγμα ελευθεροπρέπειας και αξιοπρέπειας για τους λοιπούς πολλαπλώς ηττημένους, του αγρίου αυτού πολέμου κατά των πολιτισμών και Θρησκειών των εθνών της γής.

Η αφήγησή μας θα ξεκινήσει κάπου στην δεκαετία 1550 – 1560 της χριστιανικής χρονολογήσεως, όταν ήδη ο Χριστιανισμός είχε αρχίσει να καταστρέφει αρκετά πανάρχαια ασιατικά έθνη. Το Ινδικό βασίλειο της Γκόα (Goa) λ.χ. ελεγχόταν ήδη πλήρως από τους χριστιανούς, παρά το ότι η πλειοψηφία των τελευταίων ανήκε στην κατώτερη τάξη και ο Ινδουϊσμός είχε ήδη τεθεί εκτός νόμου με βασιλικό διάταγμα το οποίο επιπροσθέτως απαιτούσε την καταστροφή όλων των «ειδώλων». Με το ίδιο διάταγμα οργανωνόταν ο εξευτελισμός των ιερέων Βραχμάνων, που υποχρεώνονταν πλέον να παρακολουθούν τις κατηχήσεις των Ιησουϊτών προσηλυτιστών, ενώ οι βαπτίσεις των «ειδωλολατρών» γίνονταν δημοσίως με πανηγυρισμούς για την… «ήττα των δαιμόνων» (…) Όπως είχε γίνει στην Ευρώπη παλαιότερα, στην Βομβάη κατεδαφίσθηκαν τα Εθνικά Ιερά και με τα υλικά τους ανεγέρθησαν εκκλησίες και παντού οι ιερείς λυντσάρονταν από τους χριστιανούς και σπάζονταν τα αγάλματα. Οι βασιλείς του Κόττε (Kotte), του Κάντυ (Kandy) και του Τρινκομαλή (Trincomalee) της Κεϋλάνης, υπό τις υποσχέσεις των Πορτογάλων για στρατιωτική υποστήριξή τους, βαπτίσθηκαν χριστιανοί και διέταξαν τον υποχρεωτικό εκχριστιανισμό όλων των υπηκόων τους.

Το έτος 1551, προσηλυτίσθηκαν οι πρώτοι Ιάπωνες από τον δραστήριο Ιησουϊτη προσηλυτιστή Φραγκίσκο Ξαβέριο, που εκμεταλλεύθηκε την ανάγκη για άσυλο ενός καταζητούμενου για φόνο, του Γιαχίρο (Yajiro, Anjiro). Με πυρήνα την οικογένεια και το υπηρετικό προσωπικό του τελευταίου, δημιουργήθηκε η πρώτη χριστιανική κοινότητα στην Καγκοσίμα (Kagoshima) της Ιαπωνίας.

Σε λίγο, γύρω στα 1558 – 1570, και παρά το ότι στην Ιαπωνία έχει ήδη νομοθετηθεί η απαγόρευση του χριστιανικού προσηλυτισμού, οι Πορτογάλοι προσηλυτιστές διείσδυσαν δυναμικά στην χώρα, εκμεταλλευόμενοι την προσπάθεια του πολέμαρχου άρχοντος (daimyo) Όντα Νομπουνάγκα (Oda Nobunaga, από το 1568 υποστηρικτή του Yoshiaki, τελευταίου Σογκούν, δηλαδή Αρχιστράτηγου, της γραμμής των Ashikaga) να εξουδετερώσει την μεγάλη ισχύ των πολεμιστών Βουδιστών μοναχών στα τότε πολιτικά πράγματα της χώρας. Από τα προσηλυτιστικά κέντρα τους στο Γιαμαγκούτσι (Yamaguchi), το Χιράντο (Hirado) και το Μπούργκο (Bungo), οι Ιησουϊτες συντόνιζαν μεγάλη δυσφημιστική εκστρατεία κατά του Βουδισμού Ζεν, κυρίως ανάμεσα στους ανθρώπους των κατωτέρων τάξεων, γύρω δε στο 1562, πέτυχαν την βάπτιση πολλών ευγενών πολεμιστών του Κιότο (Kyoto), πρωτεύουσας του σογκουνάτου Ashikaga.

Το έτος 1563, οι Ιησουϊτες προσηλυτιστές βάπτισαν τον διοικητή τής Ομούρα (Omura), Ομούρα Σουμιτάδα (Omura Sumitada), ο οποίος τους παραχώρησε την διαχείριση του λιμένος του Ναγκασάκι (Nagasaki) και πλήρη ελευθερία προσηλυτιστικής δράσεως μέσα στους υπηκόους του, ενώ τον Απρίλιο του 1569 ο Ιησουϊτης αρχιπροσηλυτιστής Louis Frois εγκαταστάθηκε κανονικά στο Κιότο. Οι Ιάπωνες δεν είχαν ακόμη αντιληφθεί το τι ακριβώς εκπροσωπούσαν οι προσηλυτιστές. Δύο μόλις χρόνια πριν, οι χριστιανοί είχαν γενικεύσει το παγκόσμιο «εν ονόματι του Χριστού» αφρικανικό δουλεμπόριο, με είσοδο των Ολλανδών, των Σουηδών, των Δανών και των Γάλλων στην «επιχείρηση» που έως τότε μονοπωλούσαν οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι και λιγότερο, οι Γερμανοί. Οι δυστυχείς σκλάβοι, συχνά ρίχνονταν μαζικά στην θάλασσα αν υπήρχε πρόβλημα τροφής κατά την διάρκεια του ταξιδιού τών δουλεμπορικών, ενώ στον τόπο αφίξεως μαρκάρονταν στα στήθη με πυρακτωμένο σίδερο και δέχονταν κατηχήσεις από ιεροκήρυκες για να… «ασπασθούν» τις «αλήθειες» του Χριστιανισμού. Την ίδια εποχή, οι Ιησουϊτες προσηλυτιστές, υπό την κάλυψη στρατιωτικών μονάδων, είχαν επιτεθεί κατά των Ινδουϊστών της νήσου Σάλσετ (Salsette) κοντά στην Βομβάη, όπου η Εθνική Θρησκεία εξακολουθούσε να αντιστέκεται, κατέσφαξαν τους ιερείς, κατεδάφισαν Εθνικά Ιερά αλλά και πολλά μωαμεθανικά τεμένη και βάπτισαν υποχρεωτικώς όλα τα παιδιά κάτω των 14 ετών.

Το 1583, ο Χριστιανισμός είχε ήδη κάνει προσηλυτιστικές νίκες στην Ιαπωνία. Ο ναύαρχος, ένας από τους δύο στρατηγούς της εκστρατείας κατά της Κορέας, ένας ανεψιός, καθώς και ο προσωπικός ιατρός του κυβερνήτη Τογιοτόμι Χιντεγιοσί (Toyotomi Hideyoshi), όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι Ιάπωνες ευγενείς, είχαν βαπτισθεί χριστιανοί, ενώ ο τοπικός διοικητής της Αρίμα (Arima) όχι απλώς ασπάσθηκε την ξένη Θρησκεία αλλά και διέταξε επιπλέον την υποχρεωτική βάπτιση όλων των κατοίκων τριών πόλεων της δικαιοδοσίας του, εν συνόλω 3.000 άτομα. Ωστόσο, την ίδια εποχή, με την κατ’ έθιμον υποστήριξη του ανυποψίαστου ακόμη Χιντεγιοσί, εντάθηκε η συσπείρωση της πλειοψηφίας των Ιαπώνων γύρω από την Εθνική - Παραδοσιακή Θρησκεία του Σίντο (Shinto, Shintoism, εκ του shin tao, δηλαδή «ο Τρόπος των Θεών») και τον Βουδισμό Ζεν.

Τέσσερα χρόνια αργότερα ωστόσο, το 1587, εξαιτίας των υποσκαπτικών δραστηριοτήτων των Ιησουϊτών προσηλυτιστών, καθώς και πληροφοριών για την καταστροφή των πολιτισμών που είχαν προκαλέσει σε άλλες χώρες, ο κυβερνήτης Χιντεγιοσί εξέδωσε ένα έδικτο κατά της «ξένης Θρησκείας», στο οποίο η Ιαπωνία ορίσθηκε ως χώρα αγαπητή στους Θεούς («γινκόκου»), που δεν μπορούσε ν’ ανέχεται την μισαλλοδοξία εκείνων που καθύβριζαν την Εθνική Θρησκεία των Ιαπώνων ως τάχα «ειδωλολατρική». Οι προσηλυτιστές διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα εντός 20 ημερών και απαγορεύθηκε η άφιξη νέων Πορτογάλων εμπόρων. Ωστόσο, ο Ιάπωνας κυβερνήτης, μη υποψιαζόμενος την πανουργία των προσηλυτιστών δεν επέμενε πολύ στην αυστηρή εφαρμογή του εδίκτου, παραχωρώντας συνεχείς παρατάσεις στον χρόνο που όφειλαν οι προσηλυτιστές να εγκαταλείψουν την χώρα, πράγμα που στην ουσία δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί, αλλ’ αντιθέτως, η Ιαπωνία λίαν συντόμως δέχθηκε νέο κύμα προσηλυτιστών, αυτή την φορά Δομινικανών και Φραντσισκανών.

Για μία περίπου δεκαετία, αργούντος του εδίκτου του Χιντεγιοσί, οι προσηλυτιστές θα δρουν στην «γινκόκου» Ιαπωνία υπό καθεστώς πλήρους ασυδοσίας. Εκείνη ακριβώς την εποχή άλλωστε οι χριστιανοί αλώνουν και την Κίνα και εντείνουν το αφρικανικό δουλεμπόριο. Ενώ οι Πορτογάλοι καταλύουν με την βία των όπλων το βασίλειο της Jaffna και αρχίζουν συστηματική καταστροφή των ινδουϊστικών ιερών και μωαμεθανικών τεμενών, καθώς και κατασχέσεις της περιουσίας τους την οποία ακολούθως αποδίδουν στους Φραντσισκανούς προσηλυτιστές, καθώς επίσης και κατασφαγή όλων των ιερέων και μαζικές βαπτίσεις του πληθυσμού (ολόκληρα χωριά βαπτίζονται μέσα σε λίγες μόνον ώρες κάτω από τα όπλα των στρατιωτών), στην Καντόνα της Κίνας, ο μορφωμένος προσηλυτιστής Ρίτσι (Ricci), προσπαθεί να πετύχει εισοδιασμό στην κινεζική κοινωνία. Οι Ιησουϊτες συνεργάτες του παρουσιάζονται στους εκεί αξιωματούχους ως εξωτικοί μαθηματικοί και αστρονόμοι και κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους, ο δε Ρίτσι περιφέρεται αρχικά ντυμένος ως Βουδιστής μοναχός και, εν συνεχεία, όταν συνειδητοποιεί ότι οι μοναχοί του Βουδισμού δεν θεωρούνται ως κάτι το εξαιρετικό, ως Κομφουκιανός διδάσκαλος. Για να εξαπατήσει τους Κινέζους χρησιμοποιεί τους αρχαίους κινεζικούς όρους «Σανγκ Τι» και «Τιέν» για να περιγράψει τον χριστιανό Θεό Ιαχωβά και παρουσιάζεται ως τάχα ανεκτικός προς τις τελετές υπέρ των προγόνων και υπέρ του Κομφουκίου, ελπίζοντας να εξασφαλίσει τουλάχιστον έναν ικανό αριθμό «διπλοπίστων». Στην Ευρώπη, ο ναύαρχος Σερ Τζών Χώκινς (Sir John Hawkins), μπάζει και τους Άγγλους επισήμως στο διεθνές δουλεμπόριο, με οργανωμένο στόλο 8 δουλεμπορικών και εισάγει επίσης μετοχές των δουλεμπορικών στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου, η δε βασίλισσα Ελισάβετ η Α (Elizabeth) του χαρίζει το πλοίο… «Ιησούς», ενώ στην Ολλανδία κατάσχονται τα έργα του καθηγητού Κορνηλίου Λούς (Cornelius Loos, 1546-1595), που είχε αμφοσβητήσει την ύπαρξη «μαγισσών» και «συμβολαίων» ή «σεξουαλικών επαφών» μεταξύ ανθρωπίνων πλασμάτων και... Διαβόλου, και είχε αποκαλέσει «τυράννους» τους θεοκράτες και πλαστό τον «Βίο του Αγίου Ιλαρίωνος». Ο ίδιος, θα φυλακισθεί με αυτοκρατορικό διάταγμα έως ότου ζητήσει γονατιστός συγγνώμη από τις εκκλησιαστικές αρχές. Ο συνάδελφός του καθηγητής Dietrich Flade, αρχιδικαστής, θεωρείται ύποπτος για τις ελαφρές ποινές που επιβάλει σε γυναίκες κατηγορούμενες ως «μάγισσες», συλλαμβάνεται από τις εκκλησιαστικές αρχές με την κατηγορία ότι έχει... «πουλήσει την ψυχή του στον Σατανά», υποβάλλεται σε βασανιστήρια και αφού «ομολογεί» όλα όσα ήθελαν οι ιεροεξεταστές, στραγγαλίζεται και το σώμα του καίγεται σε πυρά. Στο Ρόττενμπουργκ (Rottenburg) της Γερμανίας μόνο στη διάρκεια ενός έτους αναφέρονται 150 θανατώσεις γυναικών με την κατηγορία της «μαγείας».

Η σε κάποια στιγμή καλή πληροφόρηση του Χιντεγιοσί για το τι ακριβώς είναι και πώς δρα ο Χριστιανισμός, σηματοδότησε το τέλος της προσηλυτιστικής ασυδοσίας το έτος 1596. Ο Χιντεγιοσί, που από το 1590 είχε ενώσει υπ’ αυτόν όλη την Ιαπωνία, διέταξε τώρα την αυστηρή εφαρμογή του εδίκτου του 1587. Είκοσι έξι πρωτεργάτες του χριστιανικού προσηλυτισμού συνελήφθησαν, καταδικάσθηκαν εις θάνατον και σταυρώθηκαν σε δημόσια θέα στο Ναγκασάκι, ενώ διατάχθηκε επίσης η άμεση αναχώρηση όλων των προσηλυτιστών και το γκρέμισμα των εκκλησιών και απαγορεύθηκε στους κρατικούς αξιωματούχους να ασπάζονται την «ξένη Θρησκεία».

Ο Χιντεγιοσί πέθανε ωστόσο τον Σεπτέμβριο του έτους 1598, και για την διαδοχή του ακολούθησε μία μικρή περίοδος αναρχίας, στην διάρκεια της οποίας η αντίσταση στον εκχριστιανισμό σταματά εντελώς και οι προσηλυτιστές βρήκαν ευκαιρία και αναπτύσσουν ξανά έντονη διαβρωτική και προσηλυτιστική δράση, προσπαθώντας να επαναλάβουν και στην Ιαπωνία τις επιτυχίες τους στην υπόλοιπη Ασία και την Αφρική. Εκείνη ακριβώς την εποχή, η «Ιερά Εξέταση» στην θανατώνει στην Ινδία περισσότερα από 5.000 άτομα, ενώ στην Άπω Ανατολή καίγονται αμέτρητα Ιερά και δολοφονούνται συστηματικά οι ιερείς των εθνικών θρησκειών. Ισπανοί, Πορτογάλοι, Εβραίοι και Άραβες δουλέμποροι σκλαβώνουν ολόκληρες φυλές της Αφρικής και τις πωλούν στους χριστιανούς αποίκους της Β. Αμερικής: οι συνθήκες διαβιώσεως και μεταφοράς των σκλάβων ήσαν τόσο φρικτές, που από τα 11 εκατομμύρια μαύρων σκλάβων που υπολογίζεται τελικά, με τις πλέον συντηρητικές εκτιμήσεις, ότι αιχμαλώτισαν οι δουλέμποροι (ενώ ο καθηγητής W. E. B. Dupois υπολογίζει σε πάνω από 100 εκατομμύρια αυτούς που είτε κατεσφάγησαν, είτε έγιναν δούλοι), μόνο το 10%, δηλαδή 1,1 μόλις εκατομμύριο, έφθασε τελικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ήταν η φρικτή εποχή που ο βασιλεύς της Αγγλίας Τζαίημς, νομοθετούσε (το έτος 1603) τον βασανισμό και την θανάτωση όλων των «αιρετικών και μάγων» της χώρας του.

Στην Ιαπωνία πάντως, στον ανηλεή αγώνα για το ποιος θα κυβερνούσε εφεξής την χώρα, επεκράτησε εν τέλει ως Σογκούν με πρωτεύουσά του το Έντο ή Γιέντο (Edo, Yedo), ο Τοκουγιάβα Αϊγεγιάσου (Tokugawa Iyeyasu), του οποίου το γένος (Τοκουγιάβα), θα κυβερνήσει την «Ηλιακή Αυτοκρατορία» έως το έτος 1867 με την βοήθεια του παραδοσιακού ηθικού κώδικος τιμής και συμπεριφοράς του Μπουσίντο (Bushido, «Ο Τρόπος του Πολεμιστή») και των πολεμιστών Σαμουράϊ (Samurai). Στα πρώτα έτη της βασιλείας του, ο Αϊγεγιάσου, που κήρυξε απόγονο των Θεών τον Μικάδο (Αυτοκράτορα), αθέατο έκτοτε στο ανάκτορά του στο Κιότο, έδειξε αφελώς όχι απλώς ανοχή αλλά και εύνοια προς τους εκατοντάδες Ιησουϊτες προσηλυτιστές, με αποτέλεσμα εντός ολίγων ετών δεκάδες χιλιάδες Ιάπωνες να παρασυρθούν σε εκχριστιανισμό. Στις αρχές της δεκαετίας του 1600, πολύ συχνά με οικονομική βοήθεια από τον ίδιο τον Σογκούν, κτίσθηκαν εκατοντάδες εκκλησίες, ακόμη και στην πρωτεύουσα Έντο (που από το 1868 και εντεύθεν λέγεται Τόκυο), και ιδρύθηκαν δεκάδες «ιεραποστολές» όχι μόνον από τους Ιησουϊτες αλλά και από Αυγουστινιανούς, Φραντσισκανούς και Δομινικανούς, στο δε Ναγκασάκι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ήσαν πλέον βαπτισμένοι χριστιανοί. Χριστιανικά βιβλία άρχισαν πλέον να εκδίδονται στην Ιαπωνική, ενώ ιδρύθηκαν αρκετά χριστιανικά σχολεία με σκοπό να κτυπήσουν καίρια την βουδιστική παιδεία, καθώς και ειδικά κέντρα εκπαιδεύσεως Ιαπώνων προσηλυτιστών στην Μανίλα των Φιλιππίνων. Εντός μόνον δύο ετών, από το 1603 έως το 1605, οι χριστιανοί της Ιαπωνίας θα υπερτετραπλασιασθούν.

Το 1612, έχοντας ήδη επαρκή αριθμό πιστών για κάτι τέτοιο, οι χριστιανοί προσπάθησαν ν’ ανατρέψουν τον Αϊγεγιάσου και να κάνουν κατά την προσφιλή τους μέθοδο ανοικτές επιθέσεις κατά των εθνικών παραδόσεων της χώρας. Ο Αϊγεγιάσου όμως, καταλαβαίνοντας εγκαίρως το σφάλμα της ανοχής προς ανθρώπους που κατ’ ουσίαν απέβλεπαν όχι μόνον στην φυσική εξόντωση του ιδίου, αλλά κυρίως στην καταστροφή του Ιαπωνικού πολιτισμού, αρχίζει εσπευσμένο διωγμό εναντίον τους, τον μοναδικό παγκοσμίως που μπόρεσε να οργανωθεί εκείνη την δύσκολη εποχή της άγριας χριστιανικής επεκτατικότητος από αμυνόμενο έθνος. Οι προσηλυτιστές συνελήφθησαν και απελάθηκαν, απαγορεύθηκε το εμπόριο με Ρωμαιοκαθολικές χριστιανικές χώρες, κατεδαφίσθηκαν όλες οι εκκλησίες και η ιδιότητα του χριστιανού εξισώθηκε τώρα με εσχάτη προδοσία. Δεκάδες χιλιάδες βαπτισμένοι Ιάπωνες εγκατέλειψαν την χώρα αναζητώντας καταφύγιο στην Ινδοκίνα και τις Φιλιππίνες, ενώ όλοι οι κάτοικοι της χώρας όφειλαν εφεξής να έχουν κάποιο χαρτί που να πιστοποιεί ότι θρησκεύονται σε μη χριστιανική Θρησκεία.

Μέσα σε δύο μόνον έτη, για να γλιτώσουν την θανατική καταδίκη, οι εναπομείναντες βαπτισμένοι Ιάπωνες αποστάτησαν μαζικώς, όπως ακριβώς είχαν βαπτισθεί, συνήθως κατ’ απαίτηση κάποιων χριστιανών αρχόντων τους. Μόνον 250 περίπου φανατικοί επέλεξαν το αγαπημένο στους χριστιανούς «μαρτύριο» που θα τους εξασφάλιζε την υποτιθέμενη «αιώνια ζωή», ενώ άλλοι αμετανόητοι χριστιανοί οργανώθηκαν από τους προσηλυτιστές σε παράνομες οργανώσεις. Ένας εκ των Ιησουϊτών ωστόσο, επ’ ονόματι Φερρέϊρα (Ferreira), όχι απλώς αποστάτησε, αλλά επιπροσθέτως άρχισε να πρωτοστατεί στον διωγμό των πρώην ομοθρήσκων του και συνέγραψε ολόκληρη σειρά βιβλίων, στα οποία κατέρριπτε τους μύθους και τις ψευδολογίες του Χριστιανισμού και απεκάλυπτε τους σκοτεινούς πραγματικούς σκοπούς του που είναι η καταστροφή της ποικιλίας των Εθνών και η στυγνή παγκόσμια κυριαρχία.

Ο Αϊγεγιάσου έχει σώσει το έθνος του, αν και την ίδια σθεναρή αντίσταση κατά του εκχριστιανισμού θ’ απαιτηθεί να προβάλουν επί πολλές ακόμη δεκαετίες οι επόμενοι Σογκούν των Τοκουγιάβα, κυρίως εξαιτίας της δράσεως των μυστικών οργανώσεων κατά της ιαπωνικής κοινωνίας. Σε ένα έδικτο που εξέδωσε το έτος αυτό, καταγγέλλει ευθέως τους χριστιανούς ως αθλίους ανθρώπους «…που έφθασαν στην Ιαπωνία… αποφασισμένοι να επιβάλουν σταδιακά μία απάνθρωπη εξουσία και να καταστρέψουν τις υγιείς αντιλήψεις των ανθρώπων, ώστε να έχουν την δυνατότητα ν’ ανατρέψουν την νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, να την καταλάβουν και να υποδουλώσουν τους κατοίκους της. Αποτελούν έναν ολέθριο σπόρο που πρέπει με κάθε τρόπο να τσακισθεί».

Μετά από την Ιαπωνία, τα σκοτεινά σχέδια των Ιησουϊτών έγιναν αντιληπτά και στην Κίνα. Εγκατεστημένος στο Πεκίνο, ο διάδοχος του Ρίτσι προσηλυτιστής Γιόχαν Αδάμ Σαλ φον Μπελ (Johann Adam Schall von Bel), χρηματοδοτημένος αφειδώς από τον Δούκα της Βαυαρίας, συνεργάσθηκε με εντόπια αντικαθεστωτικά στοιχεία αλλά και χριστιανούς του Μακάο για την ανατροπή της δυναστείας των Μινγκ που δεν φαίνονταν διατεθειμένοι να προδώσουν την Εθνική τους Παράδοση και Θρησκεία. Με έδικτο του έτους αυτού, απαγορεύθηκε εφεξής σε Κινέζους να βαπτίζονται χριστιανοί και απελάθηκαν στο Μακάο όλοι οι προσηλυτιστές.

Το έτος 1617, ο διάδοχος του Αϊγεγιάσου Σογκούν Χιντετάντα (Hidetada), εξάρθρωσε μία προς μία τις μυστικές οργανώσεις των χριστιανών, των οποίων οι αρχηγοί, ξένοι προσηλυτιστές ή Ιάπωνες, αποκεφαλίσθηκαν, κάηκαν στην πυρά ή σταυρώθηκαν, ενώ τα απλά μέλη φυλακίζονταν έως να δηλώσουν την πλήρη συμμόρφωσή τους με την νομιμότητα, πράγμα που συνήθως έκαμαν εντός λίγων μόνον ημερών, ενώ το 1619 εκτελέσθηκαν στις πόλεις Φουσίμι (Fushimi) και Κιότο (Kyoto), 60 περίπου προσηλυτιστές και οπαδοί τους. Την ίδια ακριβώς εποχή, στον ήδη φωτισμένο από το εξ Ιουδαίας φως κόσμο κυριαρχεί η θεοκρατική φρίκη. Στην Τουλούζη της Γαλλίας, θανατώθηκε το 1619 στην πυρά, αφού πρώτα του έκοψαν την γλώσσα, ο Ιταλός ελευθερόφρων Λουκίλο Βανίνι (Lucilio Vanini), με την κατηγορία ότι διέδιδε την αθεϊα στο βιβλίο του «Περί Των Θαυμασίων Μυστηρίων Της Φύσεως» («De Admirandis Naturae Arcanis»), ενώ στην Νέα Αγγλία, μία ακόμη επιδημία ευλογιάς που έφεραν οι χριστιανοί λευκοί, έφερε τον θάνατο στο 60 % των επιζησάντων από προηγούμενες επιδημίες Ινδιάνων και οι ευσεβείς χριστιανοί του Πατουξέτ (Patuxet), που μετονομάσθηκε από αυτούς σε Πλύμουθ (Plymouth), ευχαριστούσαν στις εκκλησίες τους τον Θεό τους που… καθάρισε πλήρως τον τόπο από τους «ειδωλολάτρες» και έδωσε εύφορα εδάφη στον «εκλεκτό του λαό» !

Στις ασιατικές ήττες του, ο Χριστιανισμός απάντησε με ένταση της προσηλυτιστικής δράσεώς του. Το έτος 1622, ο Πάπας ίδρυσε την λεγόμενη «Προπαγάνδα» ή άλλως «Ιερά Σύναξη για την Διάδοση της Πίστεως» («Sacra Congregatio de Propaganda Fide»), έναν άρτιο μηχανισμό εκπαιδεύσεως αρχιπροσηλυτιστών ικανών να πείθουν, να παραπλανούν ή να φοβίζουν τους απλούς Εθνικούς ώστε να τους αποσπούν εύκολα από τις πατρώες Θρησκείες τους. Στην Κίνα ωστόσο, νέο έδικτο κατά του Χριστιανισμού, επέβαλε την απέλαση όλων των ξένων προσηλυτιστών που έχουν εισέλθει ξανά στην χώρα μετά τα χαλαρά εναντίον τους μέτρα του 1616 και ήδη οι αποστάτες από την Εθνική Θρησκεία έχουν φθάσει τους 13.000 ανθρώπους σε 7 εν συνόλω επαρχίες της Κίνας, ενώ στην Ιαπωνία, καίγονται στην πυρά οι προσηλυτιστές Σνίγκα (Sniga) και Φλόρες (Flores) που επεχείρησαν να εισέλθουν στην χώρα μεταμφιεσμένοι ως έμποροι και αποκεφαλίσθηκε επίσης το 12μελές πλήρωμα του πλοίου που τους μετέφερε, ενώ ο Σογκούν Χιντετάντα διέταξε την εκτέλεση 50 περίπου φυλακισμένων χριστιανών στο Ναγκασάκι και την Σουζούτα (Suzuta).

Το επόμενο έτος, ο Σογκούν Ιγιεμίτσου (Iyemitsu, Iemitsu), διάδοχος του Χιντετάντα, εξάρθρωσε πολλούς παράνομους μηχανισμούς των χριστιανών, και οι Ιησουϊτες προσηλυτιστές Αντζέλις (Angelis) και Μόντο Χάρα (Mondo Hara) θανατώθηκαν μαζί με είκοσι περίπου οπαδούς τους. Δέκα έτη αργότερα, το 1633, ο Ιγιεμίτσου εξέδωσε έδικτο με το οποίο απαγόρευσε τα ταξίδια των Ιαπώνων στο εξωτερικό, όπως και την ανάγνωση ξένων βιβλίων, για ν’ αποφύγει την «μόλυνση» του έθνους του από τα «καταστροφικά χριστιανικά ήθη».

Το έτος 1637, κατά το οποίο σε μία ακόμη «Αγία Σταυροφορία» των χριστιανών Αμερικανών, οι ένοπλοι του Τζών Μέησον (John Mason) επετέθησαν στον καταυλισμό των Ινδιάνων Πεκώ (Pequot), τον πυρπόλησαν και κατέσφαξαν 700 περίπου αμάχους, εξαφανίζοντας έκτοτε την φυλή, στην Ιαπωνία, με πρόσχημα την βαριά φορολογία του τοπικού κυβερνήτη της Αρίμα (Arima), που από το 1583 αποτελούσε κέντρο της χριστιανικής δράσεως, οι μυστικές οργανώσεις των χριστιανών, εδώ φορώντας ευκαιριακά το προσωπείο της ανταρσίας, κατόρθωσαν να εξεγείρουν σε μία προσπάθεια αντιπερισπασμού τον πληθυσμό της περιοχής. Χιλιάδες χριστιανοί που οι προσηλυτιστές έχουν φροντίσει να «συγχωρέσουν» για το υποτίθεται «θανάσιμο αμάρτημα» της αποστασίας, παρασύρθηκαν σε μία μεγάλη ανταρσία με απίστευτες ωμότητες και μεγάλες καταστροφές σε κτίρια και μνημεία, η οποία έμεινε στην Ιστορία ως «Επανάσταση Σιμαμπάρα» (Shimabara).

Αυτή η υπό το λάβαρο του «Αγίου Δισκοπότηρου» επανάσταση κατεστάλη το αμέσως επόμενο έτος και οι τελευταίοι οπαδοί της κλείσθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο κάστρο, όπου εξοντώθηκαν μέχρις ενός μετά από πολιορκία ενός περίπου μηνός. Οι διαπραχθείσες από τους επαναστάτες ωμότητες, προκάλεσαν νέους διωγμούς σε όλη την Ιαπωνία κατά των «εχθρών του ανθρώπινου πολιτισμού», ενώ ιδρύθηκαν ειδικά αστυνομικά σώματα για τον εντοπισμό και την εξάρθρωση των παράνομων μηχανισμών των προσηλυτιστών. Από το έτος αυτό άρχισε το λεγόμενο «Σακόκου» (sakoku), η απομόνωση δηλαδή της Ιαπωνίας από όλον τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς απαγορεύθηκε επί ποινή θανάτου πλέον στους Ιάπωνες να ταξιδεύουν σε άλλες χώρες, καθώς επίσης και το εμπόριο όχι μόνον με τους Ευρωπαίους αλλά και τις χριστιανικές Φιλιππίνες που θεωρούνται πηγή πολιτισμικής μολύνσεως. Ο Σογκούν Ιγιεμίτσου παρίστατο αυτοπροσώπως σε όλες τις δίκες των ανατρεπτικών, ενώ όλοι οι ύποπτοι υποχρεώνονταν να τσαλαπατήσουν εικόνες, σταυρούς και ομοιώματα του Εσταυρωμένου (το λεγόμενο «φουμιέ», «fumie») για ν’ αποδειχθεί η αθωότητά τους, είναι γνωστό δε ότι ακόμη και στα μέσα του 19ου αιώνος οι κάτοικοι του Ναγκασάκι, της πόλεως που είχε φιλοξενήσει το αρχηγείο των προσηλυτιστών, μία φορά τον χρόνο θ’ αποδεικνύουν με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή με το «φουμιέ», το ότι δεν έχουν μολυνθεί από την «καταστροφική ξένη Θρησκεία». Δεν είναι διόλου τυχαία άλλωστε η επιλογή των Αμερικανών να ρίξουν τον Αύγουστο του 1945 την μία από τις δύο ατομικές βόμβες τους στην συγκεκριμένη πόλη. Το ότι οι «νικητές» υποχρέωσαν άλλωστε τον αυτοκράτορα Χιροχίτο (Hirohito, 1926-1989) να απαρνηθεί την «ηλιακή καταγωγή» του και το ιαπωνικό έθνος να γκρεμίσει τον 1.700 ετών Εθνικό του Βωμό του Ίζε (Ise), δείχνουν ότι υπήρχε σαφής θρησκευτική προέκταση στα γεγονότα αυτά.

Το 1639, ο Χριστιανισμός έχει πλέον ξεριζωθεί εντελώς και διατάχθηκε από τον Σογκούν Ιγιεμίτσου, στα πλαίσια του «Σακόκου», η άμεση καταστροφή όλων των ξένων πλοίων που εισέρχονταν στα χωρικά ύδατα (εκτός μόνον των Ολλανδικών επειδή εκτιμάτο ότι οι Ολλανδοί ήσαν μάλλον αδιάφοροι για προσηλυτισμούς), και η εξόντωση όλων ανεξαιρέτως των επιβατών που θεωρούντο φορείς της «καταστροφικής ξένης Θρησκείας». Τα λίγα Ολλανδικά πλοία που γίνονταν δεκτά οδηγούντο σε ένα μόνον λιμάνι, το Ναγκασάκι, και τα πληρώματά τους παρακολουθούντο εκ του σύνεγγυς, ενώ ο,τιδήποτε θύμιζε Χριστιανισμό κλειδωνόταν σε κιβώτια και αποδιδόταν μόνον κατά την αναχώρηση του πλοίου. Το πρώτο Πορτογαλικό πλοίο που προσπάθησε το 1640 να εισδύσει στην Ιαπωνία, αιχμαλωτίσθηκε και πυρπολήθηκε, ενώ εξοντώθηκε όλο το πλήρωμα και οι επιβάτες του. Η τελευταία γνωστή «αποστολή αυτοκτονίας» των προσηλυτιστών σημειώνεται ιστορικά το έτος 1642, όταν Ιησουϊτες προσηλυτιστές από το Μακάο (Macao) που εισήλθαν κρυφά στην χώρα, συνελήφθησαν, φυλακίσθηκαν και εν συνεχεία θανατώθηκαν δημοσίως για παραδειγματισμό.

Το «Σακόκου» άντεξε σε όλη την διάρκεια του 18ου αιώνος και του πρώτου ημίσεως του 19ου. Δύο απόπειρες των χριστιανών να πλεύσουν στο Ναγκασάκι, η πρώτη το έτος 1797 και η δεύτερη το έτος 1799, απέτυχαν οικτρά, ενώ το 1837 βομβαρδίσθηκε το αμερικανικό πλοίο «Μόρρισον» που επιχείρησε να αποβιβάσει εμπόρους και πολλούς προσηλυτιστές. Στις 2 Ιουλίου του 1853 ωστόσο, ο αλαζών αμερικανός ναύαρχος Μάθιου Πέρρυ (Matthew Perry) με 4 μεγάλα πολεμικά πλοία και 61 κανόνια, θα φθάσει κατευθείαν στην Uraga της Ιαπωνίας, κοντά στην πρωτεύουσα Έντο, και θα επιδώσει στον 13ο Σογκούν Ιεσάντα (Iesada) την απαίτηση του χριστιανικού κόσμου ν’ ανοίξει η χώρα όλα τα λιμάνια της. Οι Ιάπωνες αποδέχθηκαν δύο από τους όρους που έθεσε ο Πέρρυ, ν’ ανοίξουν δηλαδή δύο λιμάνια τους για τα αμερικανικά μόνον πλοία και να παρέχουν βοήθεια σε αμερικανικά ναυάγια.

Λίγο αργότερα, το έτος 1858, οι ξένοι χριστιανοί πιέζοντας τους επίτροπους του ανήλικου, μόλις 12χρονου, Σογκούν Ιεμόχι (Iemochi), πέτυχαν την κατάργηση του ετησίου «φουμιέ» του Ναγκασάκι και την ελεύθερη δράση των προσηλυτιστών. Λίγα έτη αργότερα, όταν οι Αμερικανοί χριστιανοί κατέσφαζαν τους Ινδιάνους Απάτσι, Νάβαχο και Σιού υπό τα κυνικά λόγια του στρατηγού Σέλμαν («όσο περισσότερους σκοτώσουμε εφέτος, τόσο λιγώτερους θα έχουμε να σκοτώσουμε του χρόνου, γιατί όσο παρατηρώ τους Ινδιάνους τόσο πείθομαι ότι πρέπει να τους σκοτώσουμε όλους») ή τους μοίραζαν καλαμποκάλευρο ζυμωνένο με στρυχνίνη, στην Ιαπωνία, με αφορμή την δολοφονία ενός Άγγλου, βομβαρδίσθηκε αγρίως το λιμάνι της Καγιοσίμα και σε λίγο, ο μόλις 18χρονος και φιλάσθενος Σογκούν Ιεμόχι, υποχρεώθηκε ν’ ανοίξει τα λιμάνια της Χακοντάτε (Hakodate), Σιμόντα (Shimoda) και Ναγκασάκι, στους Αμερικανούς, Άγγλους, Ρώσους, Γάλλους και Ολλανδούς, που προηγούμενως έχουν βομβαρδίσει το λιμάνι του Σιμονοσέκι (Shimonoseki), έπειτα από την πυρπόληση ενός ευρωπαϊκού πλοίου που επεχείρησε να εισέλθει στο λιμάνι.

Το 1868, έτος που ο Αμερικανός στρατηγός Κάστερ (George Armstrong Custer), κατέσφαξε έναν ολόκληρο καταυλισμό ειρηνικών Ινδιάνων Τσεγιέν, μαζί με τα άλογά τους στο Washita River, η σογκουνατική δυναστεία των Τοκουγιάβα, που τόσο γενναία αντιστάθηκε στον εκχριστιανισμό και την αφομοίωση των Ιαπώνων, τερματίσθηκε κατ’ απαίτηση των ξένων χριστιανών με υποχρέωση του τελευταίου Σογκούν Γιοσινόμπου (Yoshinobu) σε παραίτηση μετά από ήττα του στρατού του. Δεν χρειάσθηκε περισσότερο από 2 – 3 έτη για ν’ αρχίσουν οι ξένοι χριστιανοί την επίθεση σε όλο το παραδοσιακό σχήμα των Ιαπώνων. Σε συνεργασία με τους προδότες σύμβουλους του νεαρού αυτοκράτορος (Μικάδο) Μοντσουχίτο, κατάργησαν τον θεσμό των πολεμιστών Σαμουράϊ που αποτελούσαν το ένα δέκατο σχεδόν του πληθυσμού, καθώς και κάθε είδους τοπική αυτονομία (με το διάταγμα της 29ης Αυγούστου 1871) και όλα τα εδάφη των πολεμάρχων γαιοκτημόνων (daimyo) εδόθησαν στον αυτοκράτορα έναντι μίας συντάξεως ως αποζημίωση. Ήταν μία τραγική στιγμή στην Ιστορία του ιαπωνικού έθνους. Η πλειοψηφία των Σαμουράϊ καταδικάσθηκε σε πλήρη εξαθλίωση, και πολλές σύζυγοί τους άρχισαν να πωλούνται οικειοθελώς στα μπορντέλα των ξένων χριστιανών και των Ιαπώνων συνεργατών τους, για να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικογενείας τους.

Το 1873, η Ιαπωνία υποχρεώθηκε να αποδεχθεί την άνευ όρων δράση των χριστιανών προσηλυτιστών και να υιοθετήσει την χρονολόγηση των χριστιανών και το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ένα έτος αργότερα ωστόσο, ο ευπατρίδης Έτο Σιμπέϊ (Eto Shimpei), υφυπουργός Παιδείας, παραιτήθηκε από την θέση του και επικεφαλής 2.000 Σαμουραϊ προσπάθησε να εξεγείρει την παραδοσιακή κοινωνία της νήσου Κυούσου (Kyushu) ενάντια στην ξενόδουλη κεντρική κυβέρνηση που οι ίδιοι είχαν αφελώς φέρει στην εξουσία. Η εξέγερση έμελλε να είναι σύντομη. Ο Έτο θα συλληφθεί, θ’ αποκεφαλισθεί και το κεφάλι του θα εκτεθεί δημοσίως προς παραδειγματισμό, ενώ το ίδιο έτος εκδόθηκε αυτοκρατορικός νόμος που απαγόρευε στους Σαμουραϊ να φέρουν όπλα και να διατηρούν την ιδιαίτερη κόμμωσή τους.

Τρία έτη αργότερα, ο ευπατρίδης Τακαμόρι Σαϊγκό (Takamori Saigo), απογοητευμένος από την ξενοδουλεία της κεντρικής κυβερνήσεως και του άβουλου Αυτοκράτορος, ήδη τιμωρηθείς το έτος 1868 με εξορία για την αντίδρασή του στο σάρωμα των παραδόσεων μετά την κατάργηση του Σαγκουνάτου Τοκουγιάβα τον στρατό του οποίου ο ίδιος είχε νικήσει, παραιτήθηκε από την υψηλή κυβερνητική του θέση, και συνεχίζοντας ουσιαστικά τον αγώνα του Έτο Σιμπέϊ, συγκέντρωσε γύρω του, στην ιδιαιτέρα πατρίδα του, την νήσο Κυούσου (Kyushu), όλους τους πρώην Σαμουραϊ που αρνούντο τον εξευτελισμό τού να ζουν όπως απαιτούσαν οι ξένοι επικυρίαρχοι και κήρυξε εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ιδρύοντας κέντρα εκπαιδεύσεως 7.000 νέων μαχητών. Ήδη η κατοχή όπλων από τους Σαμουράϊ τιμωρείτο με φυλάκιση, το ίδιο και η διδασκαλία της πολεμικής τους τέχνης. Άλλοι 200 Σαμουράϊ συγκεντρώθηκαν στο Κουμαμότο (Kumamoto), ίδρυσαν την «Αδελφότητα Κάμι Καζέ» (Kami Kaze) και επετέθηκαν μόνον με τα παραδοσιακά τους όπλα κατά του αυτοκρατορικού στρατού, φονευθέντες μέχρις ενός.

Το έτος 1877, 40.000 επαναστάτες Σαμουράϊ υπό τον Τακαμόρι Σαϊγκό, οπλισμένοι με τα παραδοσιακά τους όπλα, αντιμετώπισαν στις 24 Σεπτεμβρίου, στην περίφημη μάχη της Σατσούμα (Satsuma), 60.000 στρατιώτες του αυτοκρατορικού στρατού, οπλισμένους με υπερσύγχρονα όπλα και διδαχθέντες την πολεμική μέθοδο των ξένων χριστιανών. Όπως είναι φυσικό, οι Σαμουράϊ ηττήθηκαν κατά κράτος, αλλά πέθαναν τιμημένα όπως απαιτούσε ο ιδιαίτερος κώδικας τιμής, το «Μπουσίντο». Ο τραυματισμένος 45χρονος Σαϊγκό αυτοκτόνησε με τον παραδοσιακό τρόπο των πολεμιστών για να μην συλληφθεί, ενώ 25.000 πολεμιστές του είχαν ήδη πέσει στο πεδίο της μάχης και οι υπόλοιποι αιχμαλωτισθεί, εκ των οποίων οι 2.000 εκτελέσθηκαν αργότερα με την κατηγορία της... «εσχάτης προδοσίας» (...)

Βλάσης Γ. Ρασσιάς

.

Πολιτικος Φορεας Ε.Α.Ρ. - Δυο Αντικρουομενες Αποψεις

Η ιδρυση του πολιτικου φορεα με σκοπο την επανελληνιση προκαλεσε ποικιλες αντιδρασεις, θετκες και αρνητικες, στους κυκλους των Εθνικων Ελληνων. Αρχισαν και οι σχετικες κοντρες. Μεταφερω εδω την κριτικη ενος εκ των παλαιοτερων μελων του ευρυτερου "χωρου" για τον νεο φορεα και την απαντηση του γραμματεα Διαφωτισμου του Ε.Α.Ρ.

"Σε άλλη μου δημοσίευση είχα πει γιατί διαφωνώ με την δημιουργία κόμματος από τις ομάδες των πολυθεϊστών. Άκουσα διάφορα. Μεχρι που κατηγορήθηκα για προβοκάτορας και σαμποτέρ.

Δεν πειράζει. Έκανα τουμπεκί ψιλοκομμένο μέχρι να δημοσιοποιηθεί το καταστατικό μήπως και έκανα λάθος και δεν το κατάλαβα.

Θα διαβάσατε ήδη το καταστατικό στην προηγούμενη δημοσίευσή μου. Ας την σχολιάσω τώρα μια και μου έτυχε στην ζωή μου να κινούμαι σε αυτόν τον χώρο.

Καταρχήν ξεκίνησα την ανάγνωση του καταστατικού περιμένοντας να βρω θέσεις που θα συμφωνήσω ή θα διαφωνήσω. Περίμενα να διαβάσω πολιτικό λόγο.

Με μεγάλη έκπληξη ανακάλυψα πως δεν έβρισκα τίποτα σοβαρό. Δεν βρήκα απολύτως τίποτα, το απόλυτο κενό.

Υποτίθεται πως έχουμε με αυτό το καταστατικό τους σκοπούς και τις λύσεις που προτείνει και για τους οποίους δημιουργήθηκε ένα κόμμα.

Ε, εγώ δεν είδα απολύτως τίποτα. Κάτι σκόρπια ρητά που πολύ εύκολα μπορούν να αναιρεθούν με κάποια άλλα και μια βασική οργανωτική δομή τύπου 1950.

Ποιά είναι η θέση του ΕΑΡ για την ειρήνη;

ΕΙΡΗΝΗ: «Ό µεν γαρ της ειρήνης έρως θείος ην ως αληθώς, και το λύσαι τόν πόλεμον ελληνικώτατον πολίτευμα», δηλαδή: «Ό έρωτας για την ειρήνη είναι βέβαια πραγματικά θειος, και η προσπάθεια για την κατάλυση του πολέμου πράξη Ελληνικότατη» (Πλούταρχος).

Και… τέλος. Με μια πρόταση λύθηκε το θέμα. Πάει και το Ιράκ και το Αφγανιστάν και το μεσανατολικό και οι όπου γης πόλεμοι τελείωσαν. Τους έλυσε το ΕΑΡ με μια μόνο φράση του Πλούταρχου. Game over.

Για την Δημοκρατία άλλη ρήση:

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Ή εν δηµοκρατίη πενίη της παρά τοις δυνάστηισι καλουμένης εύδαιμονίης τοσουτόν εστι αίρετωτέρη όκόσον ελευθερίη δουλείης», δηλαδή, «Ή φτώχεια στην δημοκρατία είναι τόσο πολύ προτιμότερη απ' αύτη πού ονομάζεται ευδαιμονία στους τυράννους, όσο είναι προτιμότερη η ελευθερία από την δουλεία» (Δημόκριτος).

Πάει και το θέμα της δημοκρατίας. Τσάμπα χύθηκε τόσο αίμα ανά τους αιώνες. Το όλο μυστικό είναι μια πρόταση.

Αλλά έλα μ’ που δεν έχουν όλοι τις ίδιες προτιμήσεις….!

Αυτό δεν είναι καταστατικό κόμματος. Δεν ξέρω τι είναι και πώς να το χαρακτηρίσω αλλά πάντως καταστατικό κόμματος δεν είναι.

Που είναι οι θέσεις για την εξωτερική πολιτική, το περιβάλλον, την οικονομία, την ανάπτυξη και ένα σωρό άλλα θέματα;

Αλλά να μου πεις, εδώ καθαρίσαμε με ελευθερία, δημοκρατία και παιδεία με τρεις προτάσεις στις λεπτομέρειες θα κολλήσουμε;

Αμ άμα φτιάχνονταν έτσι τα κόμματα και τα καταστατικά τους να φτιάξω κι εγώ κάνα δυό να ‘χω ωρέ!

Για παράδειγμα για την οικονομία η θέση του κόμματος μου είναι: «Η αγορά και το νόμισμα θα είναι το σύμβολο της αλλαγής που θα γίνει» Πλάτων Πολιτεία 564^α.

Για την δημόσια υγεία, «ο νεκρός δεν έχει καμμία αίσθηση κανενός πράγματος» Πλάτων

Για το δημόσιο χρέος, «Αν δεν επιθυμείς πολλά τα λίγα θα σου φαίνονται πολλά» Δημόκριτος

Για το δημογραφικό, «σφάλμα το να κάνεις παιδιά» Δημόκριτος

Για την ακρίβεια, «η φειδώ και η στέρηση ωφελούν» Δημόκριτος

Για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, «τους δούλους να τους συμπεριφέρεσαι σαν να είναι κομμάτι του εαυτού σου» Δημόκριτος.

Για την ισότητα των φύλων, «στολίδι στην γυναίκα να είναι λιγομίλητη» Δημόκριτος

Για την τρίτη ηλικία, «τα γηρατειά είναι γενικό σακάτεμα» Δημόκριτος

Για τα σώματα ασφαλείας, «τα σκυλιά γαβγίζουν όσους δεν γνωρίζουν» Ηράκλειτος

Για τον πολιτισμό, «Έλεγε πως δεν είναι τίποτα ούτε η τέχνη χωρίς μελέτη ούτε η μελέτη χωρίς τέχνη» Πρωταγόρας

Για το συνταξιοδοτικό, «Το πιο πολύτιμο αγαθό είναι ο χρόνος που σπαταλάμε» Αντιφών

Για την εγκληματικότητα, «το να μην ζει λοιπόν κανείς δεν είναι καλύτερο από το να ζει κακά;» Κριτίας

Για την ισονομία, «το δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυρότερου» Θρασύμαχος

Ορίστε, αράδιασα κι εγώ μερικές ρήσεις σοφών ελλήνων. Τώρα δηλαδή τα έλυσα όλα τα προβλήματα;

Ρε, πόσα θέλετε να με τρελάνετε;

Και καλά, ας πούμε πως οι συντάκτες τούτου του πονήματος που σερβιρίστηκε για καταστατικό κόμματος κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου όταν το έγραφαν.

Αμ οι άλλοι που πήγαν και το υπέγραψαν; Τι ακριβώς υπέγραψαν ξέρουν; Το διάβασαν πριν το υπογράψουν; Και αν το διάβασαν ως τι το υπέγραψαν; Ως καταστατικό κόμματος ή ως άλλο ένα επεισόδιο της κλασσικής σειράς του Disney με τον Ντόναλντ και τα ανιψάκια;

Ή μήπως πήγαν σαν τα πρόβατα και υπέγραψαν χωρίς να το διαβάσουν; Διότι αν το διάβασαν και υπέγραψαν τότε η πολιτική τους αντίληψη και αντιληπτικότητα είναι κενές περιεχομένου όπως και το δήθεν καταστατικό που μας παρουσίασαν.

Αν είναι έτσι οι μετέχοντες την ελληνική παιδεία, αν τέτοια είναι η σοφία των ελλήνων στο έθος ώστε να λύνουν τα παγκόσμια προβλήματα με μια πρόταση και μάλιστα ηλικίας 2500 χιλιάδων ετών, τότε κι εγώ είμαι εξωγήινος διαστημικός τσιγγάνος.

Αν νομίζουν πως με το να ξεκινούν στο προοίμιο λέγοντάς μας πως κατέχουν τον ελληνικό τρόπο και αραδιάζοντάς μας κατόπιν μερικές ελάχιστες σελίδες με τίποτα κι ελπίζουν να έχουν μέλλον γελιούνται οικτρά.

Να τους υποστηρίξω γιατί; για τα ωραία τους τα μάτια ή επειδή κάνουν σωστή αντιγραφή από αρχαίους έλληνες φιλοσόφους;

Αυτά και ένα δεκάχρονο παιδί μπορεί να τα κάνει.

Εγώ δεν θα κινδυνέψω να χαρακτηριστώ υποστηρίζοντας το απόλυτο τίποτα.

Μπαρούφες ακούω ήδη εδώ και σαράντα χρόνια από τα ήδη υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Δεν χρειάζομαι να ακούσω και νεότερες από νεότευκτα.

Όταν έμαθα για την δημιουργία του ΕΑΡ μίλησα για κόμμα πολυθεϊστών.

Τώρα που διάβασα και την επίσημη θέση των δύο προτάσεων του καταστατικού αντιγραφή από τον Ευριπίδη και τον Πρωταγόρα, μπορώ να ολοκληρώσω την πρόταση.

Το κόμμα είναι φτιαγμένο από πολυθεϊστές για ανεξίθρησκους.

Το κόμμα δηλώνει άγνοια περί θεών. (δυό προτάσεις κι εγώ)

Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα, δεν προλαβαίιιιιιιινω καλοίιιιι μου άνθρωποι.

Ήθελα να ξέρω τι γνώμη έχουν γι αυτή την πρόταση του Πρωταγόρα οι συμπαθούντες τον Πλάτωνα. Αστείες καταστάσεις.

Προσωπικά το ερώτημα το έχω απαντήσει όσο βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει και να δύει. Για όσο ο ουρανός και η γη είναι στην θέση τους και τα ποτάμια κυλούν στις κοίτες, ξέρω, βλέπω, ακούω, οσμίζομαι, αγγίζω, ζω, βιώνω πως οι θεοί υπάρχουν και αφήνω τους… άλλους να αναρωτιούνται.

Το πρόβλημα για μένα είναι πως θα γίνει όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν και να κατανοήσουν ποια πραγματικότητα έχουν να λατρέψουν. Να πάψουν να πιστεύουν σε παραμύθια και να νοιώσουν την ιερότητα της ζωής και του σύμπαντος κόσμου. Να λατρέψουν αυτά από τα οποία πραγματικά εξαρτιούνται και που τώρα βλακωδώς τα απορρίπτουν.

Και πως θα γίνει αυτό; Αυτό αναρωτιέμαι και θα ήθελα μια απάντηση. Γνώμη μου είναι πως μέσω της παιδείας μπορεί να γίνει μακροπρόθεσμα αλλά η παιδεία είναι πολύυυυ μεγάλο θέμα και οπωσδήποτε δεν τελειώνει με δυό προτάσεις όσο σοφές και αν είναι.

Οι έννοιες αυτές όπως η δημοκρατία και παιδεία, είναι έννοιες ιερές που χρήζουν συνεχών και παντοτινών συζητήσεων επί συζητήσεων και θέσεων και αποφάσεων σωστών στις σωστές στιγμές.

Για κανένα θέμα δεν είδα στο καταστατικό ούτε εντοπισμό προβλημάτων, ούτε πιθανές λύσεις (για να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω) ούτε τους τρόπους.

Πως θα λυθούν όλα τα όσα προβλήματα δεν μου λέει το καταστατικό. Γι αυτό λέω πως αυτό δεν είναι καταστατικό κόμματος διότι δεν υποδεικνύει λύσεις ούτε έχει κάποια πολιτική υπόσταση.

Συμπέρασμα λοιπόν:

Δεν είναι όλοι οι έλληνες πολυθεϊστές και πανθεϊστές υπέρ της ανυπαρξίας θέσεων και του στρουθοκαμηλισμού όπως αυτά εκφράζονται στο καταστατικό του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ για την πολιτική ζωή αυτής της χώρας.

Υπάρχουν έλληνες που αναζητούν λύσεις πρακτικές και πραγματικές και ένας είμαι εγώ.

Ξύλινο λόγο χόρτασα, δεν θέλω άλλο.

Και κρίνω πως είναι άδικο να κινδυνεύσουμε όλοι οι πολυθεϊστές να παρασυρθούμε ή να χαρακτηρισθούμε στην πολιτική μας δράση με αυτή την κίνηση.

Αυτή είναι η άποψή μου. Σαφώς διαφοροποιημένη από το Ε.Α.Ρ. διαφορετική από την άποψη ίσως πολλών αλλά αυτή είναι. Σε όποιον δεν αρέσει είναι δικό του πρόβλημα.

Αν όμως υπάρχουν απόψεις που τεκμηριωμένα αναιρούν την δική μου ευχαρίστως να τις ακούσω και ας μην είμαι υποχρεωμένος να τις αποδεχτώ. Διότι ξέρω να ακούω όπως ξέρω και να διαβάζω. Πρώτα έμαθα να ακούω μετά έμαθα να διαβάζω και κατόπιν να κρίνω. Και ας προσπάθησαν τότε να μην μου μάθουν να κρίνω εγώ έμαθα, σε πείσμα των καιρών.

Ό,τι λοιπόν εκδίδεται και είναι των ενδιαφερόντων μου, θα το κρίνω κιόλας και είτε θα επικρίνω είτε θα κατακρίνω. Δικαίωμα.

Και για τέλος περιμένοντας να δω πως θα κατέβετε στις εκλογές και μια και αρέσουν τόσο πολύ οι ρήσεις, σας χαιρετώ με μια ακόμα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας (χωρίς δηλαδή).
«Επεί κινδυνεύει πόλις ανδρών αγαθών ει γένοιτο, περιμάχητον αν είναι το μη άρχειν, ώσπερ νυνί το άρχειν.» Πλάτων, πολιτεία."

"Κλειτωρ"




Και η απαντηση:



"Το πρόβλημα του Κλείτορα είναι ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί τα αυτονόητα. Τα αποσπάσματα των αρχαίων συγγραφέων που ανέφερε δεν αποτελούν πολιτικές προτάσεις, όπως προσπάθησε να τα παρουσιάσει, αλλά αξίες του Κινήματος. Εξ άλλου ένα καταστατικό δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να αποτελεί πολιτικό πρόγραμμα.
Σύντομα η Γραμματεία Διαφωτισμού του Ε.Α.Ρ. θα δημοσιεύσει πολυσέλιδο βιβλίο με όλες τις θέσεις του Κινήματος αναλυτικά διατυπωμένες και πάντα βιβλιογραφημένες μέσα από όλες τις σχολές της Ελληνικής Φιλοσοφίας, που το Ε.Α.Ρ. τις αποδέχεται όλες όχι μόνο ως κοινή κληρονομιά, αλλά και ως διαχρονικές αξίες του ανθρωπισμού. Σε ό,τι αφορά τα αποσπάσματα του Ευριπίδη και του Πρωταγόρα, ναι είναι θεμελιακή αξία και στόχος του Ε.Α.Ρ. η υπεράσπιση της ανεξιθρησκίας, της θρησκευτικής ελευθερίας, αλλά και του δικαιώματος της γόνιμης αμφισβήτησης ακόμα και σε ό,τι αφορά το Θείον! Έτσι είναι ο Ελληνισμός! Επιτρέπει και προτρέπει τη γόνιμη αμφισβήτηση, πράγμα που ο Κλείτωρ δεν καταλαβαίνει, αλλά δεν είναι και το μόνο, από ό,τι φαίνεται...
Και αυτό ακριβώς σημαίνει ότι το Ε.Α.Ρ. θα αγωνιστεί για τη θεσμική αναγνώριση του δικαιώματος όλων εκείνων των Ελλήνων Πολιτών που επιθυμούν να αποδίδουν τιμή και σεβάς στο Θείον σύμφωνα προς την πατρώα και μητρώα αντίληψη περί θεών. Γιατί, ακριβώς, είναι απαράδεκτο οι Έλληνες να εμποδίζονται να τιμούν τους προγονικούς τους θεούς μέσα στην ίδια την πατρίδα τους, την ώρα που διάφορες ξενόφερτες θρησκείες, ακόμα και επιβλαβείς δεισιδαίμονες σέχτες, δρουν ανενόχλητες!
Είναι αντισυνταγματική κατάλυση της θρησκευτικής ελευθερίας, αυτό που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, εις βάρος περίπου 1.000.000 Ελλήνων Πολιτών στο ήθος και στο έθος!
Το Ε.Α.Ρ. δεν είναι κίνημα θρησκευτικό ή πολυθεϊστικό, αλλά Πολιτικό Κίνημα Ελλήνων στο ήθος και στο έθος. Εκτός αν ο Κλείτωρ θέλει να στερήσει από τον Ηράκλειτο και τον Ξενοφάνη την ιδιότητα του Έλληνα(!). Βεβαίως, το να δογματίζουμε και να αφορίζουμε, όπως κάνει ο Κλείτωρ, είναι ο εύκολος δρόμος, αλλά είναι προφανώς και ο μόνος που γνωρίζει να ακολουθεί.
Επίσης, το να διαβάζει ένα καταστατικό και να μην καταλαβαίνει τι διαβάζει είναι προφανές, εφόσον τα μέλη του Ε.Α.Ρ. δεν "κατέχουν" την Ελληνική Παιδεία, όπως γράφει, αλλά δηλώνουν υπερήφανα ότι "μετέχουν" σε αυτήν. Από αυτό το παράδειγμα και μόνο φαίνεται με ποιο τρόπο αποκωδικοποιεί, αντιλαμβάνεται και επεξεργάζεται η σκέψη του Κλείτορα τα γραπτά κείμενα. Ευτυχώς που δεν έζησε στο μεσαίωνα ως καλόγερος αντιγραφέας(!) Γιατί και αυτά τα λίγα που σώθηκαν θα τα 'χαμε σε... κλειτορική ερμηνεία και... απόδοση.
Βεβαίως ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε πλήρη σύγχηση είναι φαεινότερο του ηλίου. Δηλώνει γεμάτος έπαρση και αγωνιστική διάθεση ότι δεν θα γίνει ποτέ μέλος του Ε.Α.Ρ., εύγε του! Ποιος του το ζήτησε; Του πρότεινε μήπως κανείς;
...
Αυτά γράφει το καταστατικό και εμείς αυτά τηρούμε. Αν ο Κλείτωρ έχει άλλη άποψη, ας κάνει άλλη οργάνωση, δική του, των Κλειτορικών, ή ας μείνει μόνος του να περιφέρεται και να αγορεύει στους ομίλους των γραφικών που είναι οι μόνοι πρόθυμοι να ανεχτούν τον τραυματισμένο ψυχισμό του. Εμείς όμως στο Ε.Α.Ρ. δεν είμαστε ομάδα ψυχοθεραπείας, αλλά πολιτική οργάνωση με αξίες και στόχους, που μπορεί να μην είναι του Κλείτορα, αλλά είναι πολλών χιλιάδων Ελλήνων, ήδη μελών του Κινήματος!
Εμείς δεν αισθανόμαστε βαρύ το χάλκινο χέρι του φόβου, εσύ ζυγό δουλείας ας έχεις!"


Στέφανος Μυτιληναίος
Γραμματέας Διαφωτισμού του Ε.Α.Ρ.

Τα σχολια δικα σας...

Μιθρας, ο αντίζηλος του Ιησού

Αρθρο του Focus, σχετικο με τον Μιθραισμο. Περα απο τα ιστορικα στοιχεια, παρουσιαζει ενδιαφερον η συγκριση του με τον Χριστιανισμο και στα στοιχεια που ενσωματωσε ο τελευταιος απο την Μιθραικη παραδοση.

Aν τελικά δεν είχε επικρατήσει ο χριστιανισμός, σήμερα μπορεί να πιστεύαμε στον Μίθρα.

Γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου από μία παρθένο εντός σπηλαίου. Ήρθε στη Γη για να διδάξει τη δικαιοσύνη και για να προσφέρει στους πιστούς του τη σωτηρία της ψυχής και την αιώνια ζωή. Αναλήφθηκε στους ουρανούς στα 33 του χρόνια, με την υπόσχεση να επιστρέψει την Ημέρα της Κρίσης. Ποιος είναι; Όχι ο Ιησούς αλλά ο Μίθρας, ο μεγαλύτερος "ανταγωνιστής" Του. Παρότι οι μαρτυρίες είναι φειδωλές, κάποιοι ιστορικοί και αρχαιολόγοι κάνουν λόγο για πηγές σχετικές με τη ζωή και το έργο του. Όπως ήταν αναμενόμενο, το ενδιαφέρον του κόσμου γι' αυτόν, τον άλλο Σωτήρα και τις "εκκλησίες" του, τα ιερά όπου λατρευόταν, είναι σήμερα περιορισμένο. Μετρημένοι στα δάχτυλα είναι οι τουρίστες που επισκέπτονται τους ναούς του στην Ιταλία, τη χώρα όπου ο μιθραϊσμός γνώρισε τη μεγαλύτερη άνθηση κυρίως κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. Επρόκειτο για μικρά λατρευτικά κέντρα που χωρούσαν μετά βίας σαράντα άτομα και ήταν λαξευμένα σε βράχους. Στις πόλεις τα ιερά του Μίθρα, τα Μιθραία, χτίζονταν σε υπόγειες στοές και ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα. Μόνο στη Ρώμη, υπολογίζεται ότι υπήρχαν περίπου χίλια τέτοια.

Α) Άρτος και οίνος

Οι πιστοί του Μίθρα βάπτιζαν τους μυημένους ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο τελετουργικό. Ο ιερέας ευλογούσε τον άρτο, το ύδωρ και τον οίνο. Κατόπιν οι βοηθοί του τα πρόσφεραν στους κοινωνούς της Θείας Λειτουργίας. Όταν το 313 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος επέβαλε το χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους, πολλά Μιθραία καταστράφηκαν. Ο μιθραϊσμός επανήλθε πρόσκαιρα επί Ιουλιανού του Αποστάτη, από το 361-363, για να εκτοπιστεί εκ νέου από τον Μέγα Θεοδόσιο το 394. Πάνω στα ερείπια των κατεστραμμένων ιερών του Μίθρα ανεγέρθηκαν χριστιανικές εκκλησίες, όπως συνέβη και με τους αρχαιοελληνικούς ναούς. Ο μιθραϊσμός πέρασε στη λήθη. Οι περισσότεροι τον θυμούνται ως ειδωλολατρική δεισιδαιμονία με την κατηγορία ότι επέβαλε ανθρωποθυσίες.

Β) Oι τελετές

Στις απαρχές της θρησκείας, στην Ανατολή, θυσίαζαν έναν ταύρο. Με τη διάδοση του μιθραϊσμού στη Ρώμη η θυσία του ζώου απέκτησε συμβολικό χαρακτήρα. Ο μιθραϊσμός είχε τόση απήχηση στο ρωμαϊκό κόσμο επί τρεις αιώνες, ώστε ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές των θρησκειών, ο Γάλλος Ερνέστ Ρενάν, έγραψε ότι "αν είχε σταματήσει η εξάπλωση του χριστιανισμού, σήμερα ο κόσμος θα πίστευε στον Μίθρα". Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν είχε συμβεί αυτό; Το ερώτημα έχει απασχολήσει πολλούς ειδικούς και ενέπνευσε τον Γιώργο Ζαρκαδάκη να γράψει το μυθιστόρημά του Αρχιπελάγους Πολιτεία (εκδόσεις Κέδρος), στο οποίο αφηγείται την ιστορία ενός βραχώδους νησιού στο Αιγαίο που το 15ο αιώνα αποτέλεσε το κέντρο αυτής της ιδιότυπης θρησκείας. Μολονότι είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα είχε εξελιχθεί η ζωή μας αν πιστεύαμε στον Μίθρα, μπορούμε να περιγράψουμε την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Στη θέση του Εσταυρωμένου, που δεσπόζει στο κέντρο του ιερού ενός ορθόδοξου ναού, θα απεικονιζόταν ο Μίθρας να θυσιάζει έναν ταύρο, εμφυσώντας ζωή στα φυτά, στα ζώα και στον άνθρωπο. Επίσης θα υπήρχε η εικόνα του θεού Ήλιου, μόνιμου συνοδού του Μίθρα. Ο "πατήρ" του μιθραϊσμού θα έπαιρνε τη θέση του ιερέα, συνοδευόμενος από δύο βοηθούς και όχι από παπαδοπαίδια. Αυτοί δε θα κρατούσαν κεριά, αλλά πυρσούς. Ο ένας θα ύψωνε τον πυρσό προς τα πάνω, συμβολίζοντας την ανατολή του Ήλιου, και ο άλλος θα τον κρατούσε προς τα κάτω, συμβολίζοντας τη δύση του. Μετά το κήρυγμα με θέμα την αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη, θα παρουσιάζονταν σύντομα θεατρικά δράματα. Στη συνέχεια ο ιερέας θα ευλογούσε τον άρτο, το ύδωρ και τον οίνο και θα τα έδινε στους βοηθούς του, οι οποίοι θα φορούσαν μάσκες κόρακα. Εκείνοι με τη σειρά τους θα τα πρόσφεραν στους πιστούς, που θα κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι κατά μήκος των πλευρών του Μιθραίου.

Γ) Θεία μασκαράτα

Οι βοηθοί, φορώντας μάσκες με το σύμβολο του βαθμού του λέοντα, θα λιβάνιζαν τους πιστούς. Την ίδια στιγμή ο ιερέας θα διέσχιζε το ναό κρατώντας στο ένα του χέρι το τομάρι ενός ταύρου και στο άλλο το κουτί των εισφορών. Γενικά οι μιθραϊστές ήταν χορτοφάγοι. Ο Ρωμαίος ιστορικός Πορφύριος έκανε πάμπολλες αναφορές για την πίστη τους στη μετεμψύχωση, την "περιφορά" της ψυχής σε διάφορα ζωντανά πλάσματα πριν φτάσει στα ψηλά πεδία των ουρανών. Επίσης διαβεβαίωνε ότι "δεν τρώνε κρέας, ούτε σκοτώνουν ζώα".

Η μεγαλύτερη αμαρτία ενός μιθραϊστή στη σύγχρονη εποχή θα ήταν η αθέτηση της συμφωνίας ή του λόγου που έδωσε, κι αυτό γιατί ο Μίθρας παρουσιάζεται σε πολλές απεικονίσεις ως ο θεός "που δίνει το χέρι", ως ο προστάτης των συμφωνιών και της δικαιοσύνης. Όσο για τη μάσκα, η χρήση της στο τελετουργικό υποδήλωνε το βαθμό μύησης του πιστού. Στο πρώτο στάδιο οι πιστοί ήταν Corvi (Κόρακες), με προστάτη τους τον Ερμή. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα προβιβάζονταν σε Nymphus και τελούσαν υπό την προστασία της Αφροδίτης. Μετά την τελετή στέψης γίνονταν Miles (Στρατιώτες) με προστάτη τους τον Άρη.

Δ) Λατρεία του Ήλιου

Στο αμέσως επόμενο στάδιο ελάμβαναν το βαθμό του Leone (Λέοντα), με προστάτη τον Δία. Κατόπιν γίνονταν Persiani (Πέρσες), με προστάτιδα τη Σελήνη. Τα υψηλότερα αξιώματα ήταν εκείνα του Ηλιοδρόμου, υπό την προστασία του Ήλιου, και του Pater (Πατέρα). Ο τελευταίος ήταν και ο σπουδαιότερος βαθμός ιερατικού αξιώματος υπό την αιγίδα του Ερμή, όπως και του κατώτερου.

Η συμμετοχή των γυναικών στη λατρεία ήταν περιορισμένη. Αρχαίες πηγές κάνουν λόγο για μια θρησκεία που απευθυνόταν αποκλειστικά στους άντρες, γι' αυτό και γνώρισε μεγάλη απήχηση στους κόλπους του στρατού της Ρώμης, ο οποίος τη διέδωσε στις κατακτημένες περιοχές. Υπάρχουν ενδείξεις ότι σε κάποιες περιπτώσεις έγιναν ανοίγματα και προς το γυναικείο πληθυσμό. Ο Πορφύριος κάνει λόγο για το γυναικείο βαθμό Iena (Ύαινα). Κοντά στην Τρίπολη βρέθηκε ένας τάφος με την εξής επιγραφή: "Ενθάδε κείται η Ελία Αρισούθ, που έζησε περίπου εξήντα χρόνια και ήταν Λιονταρίνα".

Ε) Οι πιστοί

Στρατιώτες, γραφειοκράτες, αλλά και σκλάβοι ήταν οι πιο ένθερμοι οπαδοί του μιθραϊσμού. Σε γενικές γραμμές, έτυχε μεγάλης αποδοχής από ανθρώπους χωρίς οικογένεια ή από ξεριζωμένους, άτομα που στήριζαν το μέλλον τους είτε στην εύνοια του αυτοκρατορικού οίκου είτε στην αλληλεγγύη που ανέπτυσσαν με τους συμπολεμιστές τους.

ΣΤ) Συγγραφικά δικαιώματα

Υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα στο χριστιανισμό και στο μιθραϊσμό. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα για το ποια από τις δύο θρησκείες αντέγραψε την άλλη. Ο Ιησούς εμφανίστηκε πριν από 2.000 χρόνια, ενώ ο Μίθρας είναι προγενέστερος κατά τουλάχιστον 1.500 χρόνια, όντας ηλιακή θεότητα στην ινδουιστική κοσμολογία. Η λατρεία του έγινε κυρίαρχη στην Περσία μέχρι το 1300 π.Χ. Εκεί πίστευαν ότι αναπήδησε μέσα από ένα βράχο κρατώντας έναν πυρσό στο ένα χέρι κι ένα μαχαίρι στο άλλο. Έτσι μάλλον προέκυψε και η μεταγενέστερη πεποίθηση ότι γεννήθηκε μέσα σ' ένα σπήλαιο. Την ημερομηνία γέννησής του στις 25 Δεκεμβρίου υιοθέτησε ο χριστιανισμός τον 4ο αιώνα, πολύ αργότερα από την απόδοση της ίδιας μέρας στη γέννηση του Μίθρα. Η ημερομηνία αυτή σηματοδοτούσε την έναρξη του χειμερινού ηλιοστασίου και θεωρούνταν ιερή σε πολλούς πολιτισμούς. Όσο για τη βάπτιση, δεν ήταν αποκλειστικότητα των πρωτοχριστιανών, αφού τελούνταν και από κάποιες αιρέσεις στην Ινδία. Το κοινό γεύμα ή συμπόσιο συμπεριλαμβανόταν στο τελετουργικό αρκετών θρησκειών, ωστόσο είναι πιθανό οι πιστοί του Μίθρα να αντέγραψαν από τους χριστιανούς την ευλογία του άρτου και του οίνου. Εικάζεται ότι οι μιθραϊστές έθεσαν την αιώνια ζωή στο κέντρο της φιλοσοφίας τους για να ανταγωνιστούν τους χριστιανούς. Ο μιθραϊσμός όμως ανέκαθεν έκανε λόγο για την αιώνια ζωή ως ανταμοιβή σ' εκείνον που επιδίωκε το καλό στη ζωή του.

Ζ) Διαπλανητικές ψυχές

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Μίθρας μύησε στα μυστήριά του το θεό Ήλιο. Αφού απόλαυσε μαζί του ένα τελετουργικό γεύμα, συμφώνησε να αναληφθεί στους ουρανούς με το ηλιακό άρμα. Το πιο σημαντικό από τα κατορθώματα του Μίθρα ήταν ότι συνέλαβε τον κοσμικό ταύρο και τον θυσίασε για να δημιουργήσει από το αίμα και το σπέρμα του τα φυτά και τα ζώα. Ο Μίθρας έφερε τη βροχή μετά από μια μακρά περίοδο ξηρασίας, χτυπώντας τον ουράνιο θόλο με βέλος. Η πτώση των μετεωριτών έκανε τους αρχαίους να πιστεύουν ότι ο ουρανός ήταν ένας πέτρινος θόλος, γι' αυτό σχεδίαζαν παραστάσεις αστεριών στις οροφές των ιερών του και τις χρωμάτιζαν με μπλε χρώμα. Όπως ο Μωυσής και ο Απόστολος Πέτρος, έτσι και ο Μίθρας έκανε πολλές φορές, ως εκ θαύματος, να αναβλύζει νερό από βράχους.

Η) Ανώνυμο Ευαγγέλιο

Ο μιθραϊσμός δε διέθετε Ευαγγελιστές. Σύμφωνα με τον Ράινχολντ Μέρκελμπαχ, μελετητή της ιστορίας του, υπήρξε κάποιος σοφός ο οποίος κωδικοποίησε τη θρησκεία του Μίθρα, σε προφορικό επίπεδο, γιατί ήταν μυστικιστική. Αυτός γεννήθηκε σε μια περιοχή των κτήσεων της Περσίας και, εκτός από ελληνικά, ήταν βαθύς γνώστης της πλατωνικής φιλοσοφίας. Αυτός λοιπόν ο "Ευαγγελιστής", μετά από σειρά γεωμετρικών υπολογισμών, συνέδεσε τις πληροφορίες εκείνης της εποχής σχετικά με την απόσταση των πλανητών από τη Γη με τη σειρά των ημερών της εβδομάδας - Δευτέρα για τη Σελήνη, Τετάρτη για τον Ερμή, Πέμπτη για τον Δία κ.ο.κ. Ακολούθως διατύπωσε τη θεωρία ότι η ψυχή των ανθρώπων γεννιόταν στα ψηλά πεδία του σύμπαντος και ότι κατά την κάθοδό της στη Γη "εισέπραττε" την επιρροή των πλανητών με βάση τη θέση τους. Στον Μίθρα πίστεψαν αυτοκράτορες όπως ο Διοκλητιανός, ενώ υποστηρικτής του υπήρξε και ο Κόμμοδος, ο οποίος σε μια τελετουργία σκότωσε έναν πιστό με το βαθμό του Μiles (Στρατιώτη). Το γεγονός αυτό λειτούργησε δυσφημιστικά για τους μιθραϊστές και ίσως έτσι γεννήθηκε ο μύθος των ανθρωποθυσιών. Βέβαιο είναι ότι το βασικό αίτιο για το άδοξο τέλος της θρησκείας του Μίθρα υπήρξε η στενή της σύνδεση με το στρατό της Ρώμης. Εξαιτίας αυτού του δεσμού, αλλά και για πολιτικούς λόγους, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος διέταξε τους στρατηγούς του να εκτοπίσουν τον Μίθρα και να ενισχύσουν την εικόνα του Ιησού.

Ειρήνη Κοσμά

A Song to Mithras

MITHRAS, God of the Morning, our trumpets waken the Wall!
' Rome is above the Nations, but Thou art over all!'
Now as the names are answered, and the guards are marched away,
Mithras, also a soldier, give us strength for the day!

Mithras, God of the Noontide, the heather swims in the heat,
Our helmets scorch our foreheads ; our sandals burn our feet.
Now in the ungirt hour; now ere we blink and drowse,
Mithras, also a soldier, keep us true to our vows !

Mithras, God of the Sunset, low on the Western main,
Thou descending immortal, immortal to rise again !
Now when the watch is ended, now when the wine is drawn,
Mithras, also a soldier, keep us pure till the dawn!

Mithras, God of the Midnight, here where the great bull dies,
Look on Thy children in darkness. Oh take our sacrifice !
Many roads Thou hast fashioned: all of them lead to the Light,
Mithras, also a soldier, teach us to die aright!



Poem by Rydyard Kipling


.

Ελληνικο Ανανεωτικο Ρευμα

Ο σχηματισμός του νέου πολιτικού φορέα των Ελλήνων πολυθειστών είναι πλέον γεγονός!








"...ξεκινούσε το τελευταίο κομμάτι των Προμηθείων. Το συμπόσιο με θέμα «Επαναγένεση αξιών, Ιδεολογικές και Θεσμικές ζυμώσεις» με συντονιστή τον κ. Μπεξή (εκδότη του περιοδικού Ιχώρ), έκρυβε ίσως τη μεγαλύτερη έκπληξη του 3ημέρου. Αυτό που ζητούσαν πολλοι και συζητιόταν ψυθυριστά όλα αυτά τα χρόνια είναι γεγονός! Η ίδρυση του Ε.Α.Ρ (Ελληνικό Ανανεωτικό Ρεύμα), μια πολιτική-πολιτιστική κίνηση, που θα ενώνει όλους τους αρχαιόφιλους, παραμερίζοντας φιλοσοφικές ή άλλου είδους διαφορές προκάλεσε αίσθηση στους παρευρισκόμενους.
Ο βροντερός λόγος του δημοσιογράφου Στ. Μυτιληναίου που μίλησε για «ένα σύνολο αξιών με κοινούς στόχους, ενάντια στο ρωμαίϊκο που κατατρώει αυτό το τόπο αιώνες τώρα», ανάγκασε όλους τους παρευρισκομένους να σηκωθούν και να χειροκροτούν επί 2-3 λεπτά! Η ατμόσφαιρα μου θύμισε στην κυριολεξία αρχαίο συμβούλιο όπου και κάθε εκπρόσωπος πόλης κράτους έβγαινε στη μέση (σ.σ στο χώρο δεν υπήρχε βήμα) τασσόμενος με τον Λόγο του σε ένα κοινό σκοπό. Η «'Aμεση Δημοκρατία» αναφέρεται τουλάχιστον 10 φορές στο πολυσέλιδο καταστατικό του κινήματος που πρόκειται να κατατεθεί εντός ολίγων ημερών στον 'Aρειο Πάγο. Το Ε.Α.Ρ δεν θα συμμετέχει σε βουλευτικές εκλογές παρά μόνον εάν το αποφασίσει το Κοινό του, σε συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί σε 4 χρόνια (και θα πραγματοποιείται κάθε 4 χρόνια). Θα έχει όμως παρεμβατικό ρόλο σε όλη την επικράτεια, καθώς έχουν ήδη οργανωθεί μεγάλοι πυρήνες σε ολόκληρη την χώρα.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει (και ούτε θα υπάρξει ως το 2010) προεδρείο. Έχουν ήδη ενοικιαστεί γραφεία 300 και πλέον τετραγωνικών στο κέντρο της Αθήνας (ιδεολογικά η έδρα του Ε.Α.Ρ τοποθετείται στους Δελφούς) όπου και θα στεγάζεται το Κίνημα. "

Ακολουθεί το καταστατικό του φορέα:

ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ Ε.Α.Ρ.

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Εμείς, 'Έλληνες πολίτες στο ήθος και στο έθος, μέτοχοι της Ελληνικής Παιδείας και συνειδητοποιηµένοι στις θεµελιώδεις και πατροπαράδοτες αρχές της γόνιμης Αμφισβήτησης, της 'Έρευνας, της Ελευθερίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Άμεσης Δημοκρατικής Διαδικασίας.
Εμείς, 'Έλληνες πολίτες στο ήθος και στο έθος, ανήσυχοι για τα παρόν και το μέλλον της πατρίδας και του έθνους.
Εμείς, 'Έλληνες πολίτες στο ήθος και στο έθος, αγανακτισμένοι από την σήψη και την παρακμή διαπιστώνουμε ότι:
Αυτό το κατεστηµένο άθλιο ηµεδαπό και παγκόσµιο σύστηµα πού αντικατοπτρίζει την χειρίστη μορφή παρακμής και αλλοτρίωσης, δεν είναι δυνατόν να ανατραπεί παρά από ένα αδιάβλητο πολιτισμικό ρεύμα πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης, πού θα έχει την θέληση να επιφέρει την πλήρη ανανέωση αυτού του τόπου. Ένα Κίνημα αμετάκλητα προσηλωμένο και εμπνευσμένο από το αρχαιοελληνικό σύστηµα άξιων και από τις διαχρονικής αξίας πολιτικές διακηρύξεις των Ελλήνων Φιλοσόφων. 'Ένα πρώτιστο καθήκον, υπαγορευόμενο από την γνώση της Ελληνικής ιστορίας και ωθούμενο από την πατριωτική και δημοκρατική συνείδηση του έθνους µας. "Ήρθε η ώρα της πολιτικής, συνειδησιακής επανελλήνισης.
Προσηλωμένοι στα προαιώνια δημοκρατικά ιδεώδη, ελευθερόφρονες και πατριώτες, έχουμε ιστορικό χρέος απέναντι στους ιδεολογικούς και φυσικούς πρoπάτoρές μας, ήτοι τούς 'Έλληνες Κλασσικούς και Ελληνιστές Φιλοσόφους, τούς 'Έλληνες θεμελιωτές της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης, τούς "Έλληνες Διαφωτιστές, τούς "Έλληνες Δημοκράτες διανοητές και τούς εθνικούς µας Ποιητές, να πορευθούμε στην οδό του Ορθού Λόγου πού οι ανωτέρω µας δίδαξαν και να προμαχήσουµε υπέρ του Ελληνικού 'Έθνους και κυρίως υπέρ της Ελληνικής Παιδείας και του Ελληνικού Πολιτισμού, πού αποτελούν την βάση του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού.
Υπεραμυνόµενοι του Ανθρωπισμού, της Πολιτικής 'Ισότητας, της 'Άμεσης Δημοκρατίας, της Ειρήνης, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, µε µία λέξη της ΕΛΕΥΘΕΡΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.
Αντίθετοι στον κάθε είδους δογματισμό, όπως αυτός εκφράζεται σε πολιτικό, θρησκευτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Με σύνεση, και από κοντά γνώση και συνείδηση ότι αποτελούμε τον σύγχρονο κρίκο μιας αδιάσπαστης στους αιώνες αλυσίδας ελευθερωτάτων και απροσκύνητων Ελλήνων, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες µας απέναντι στους προγόνους και τούς απογόνους µας, δεσμευόμαστε να υπηρετήσουμε µε τα Κίνημα µας αποκλειστικά και µόνο τα δίκαια της πατρίδας και του έθνους, και ψηφίζουμε για το Κίνημά µας το παρόν καταστατικό.
Άρθρο 1. 'Ίδρυση
το πολιτισμικό Κίνημα πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης που συμφωνήθηκε να ιδρυθεί στις 15 'Ιανουαρίου του 2006 ονομάζεται ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ.
'Άρθρο 2. 'Έδρα - 'Έμβλημα
Ή έδρα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ πολιτικά βρίσκεται στην Αθήνα επί της οδού Ακαδημίας 88, και ιδεολογικά τοποθετείται στους Δελφούς.
Το έμβλημά του έχει χρώμα πράσινο λαδί και απεικονίζεται από το γράμμα 'Έψιλον, «Ε», γραμμένο κεφαλαίο, πλαισιωμένο από κλαδί ελιάς αριστερά του.
Άρθρο 3. Διεθνείς και εντόπιες σχέσεις - συνεργασίες
Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ δεν συμμετέχει σε διεθνής ενώσεις πολιτικών κινημάτων, εφ' όσον θεωρεί ότι κανένας γνωστός -ισµος δεν συμβαδίζει (ή πληροί) µε τις αρχές της Ελληνικότητας ως πολιτικής κοσμοθεωρίας. 'Ωστόσο, δύναται υπό προϋποθέσεις να συνεργασθεί µε κινήματα η πολιτισμικούς φορείς της Ελλάδος η του εξωτερικού, που ασπάζονται και υπηρετούν τις θεμελιακές αξίες του.
2


'Άρθρο 4. Θεμελιακές αξίες και στόχοι
το Κίνημα τάσσεται υπέρ της 'Άμεσης Δημοκρατίας. Με την δράση του προωθεί τις ανθρωπιστικές άξίες πού εκπορεύονται από τον Ελληνικό Πολιτισμό και την Ελληνική Παιδεία - Φιλοσοφία, επιδιώκει:
ΕΙΡΗΝΗ: «Ό µεν γαρ της ειρήνης έρως θείος ην ως αληθώς, και το λύσαι τόν πόλεμον ελληνικώτατον πολίτευμα», δηλαδή: «Ό έρωτας για την ειρήνη είναι βέβαια πραγματικά θειος, και η προσπάθεια για την κατάλυση του πολέμου πράξη Ελληνικότατη» (Πλούταρχος).
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Ή εν δηµοκρατίη πενίη της παρά τοις δυνάστηισι καλουμένης εύδαιμονίης τοσουτόν εστι αίρετωτέρη όκόσον ελευθερίη δουλείης», δηλαδή, «Ή φτώχεια στην δημοκρατία είναι τόσο πολύ προτιμότερη απ' αύτη πού ονομάζεται ευδαιμονία στους τυράννου ς, όσο είναι προτιμότερη η ελευθερία από την δουλεία» (Δημόκριτος).
ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ: «Περί πατρίδος έσται ό άγών» (Θουκυδίδης).
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: «Στάσις εμφύλιος ες εκάτερα κακόν' και γάρ νικέουσι και ησσωμένοις όµοίη», δηλαδή, «Ό εμφύλιος πόλεμος είναι κακό και για τούς δυό, νικητές και ηττημένους, γιατί η φθορά είναι όμοια και γιά τους δυό» (Δημόκριτος). Επίσης, «Άπό όµονίης τά µεγάλα έργα ... », δηλαδή, «τά μεγάλα έργα προέρχονται άπό την όµόνοια» (Δημόκριτος).
ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ: «Οί κακοί Ιόντες εις τάς τιµάς όκόσω αν µαλλον ανάξιοι εόντες 'ίωσι, Τοσούτω ανακηδέες γίγνονται και αφροσύνης και θράσεος πίμπλανται», δηλαδή, «'Όταν οι κακοί ανέρχονται σε αξιώματα, όσο πιο ανάξιοι είναι, τόσο περισσότερο άμυαλοι γίνονται και γεμίζουν θράσος και αφροσύνη» (Δημόκριτος). Επίσης,

«Χαλεπόν αρχεσθαι ύπό χερείονος», δηλαδή, «Είναι δυσβάσταχτο να κυβερνιέσαι από κάποιον χειρότερό σου» (Δημόκριτος), και «κρεσσον αρχεσθαι τοίς ανοητοισιν η αρχειν», δηλαδή, «Για τους ανόητους είναι καλύτερο να άρχονται παρά νά άρχουν» (Δημόκριτος).
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: «Μούνοι θεοφιλέες, οσοις εχθρόν τό άδικεειν», δηλαδή, «Μόνοι αγαπητοί στους θεούς, όσοι εχθρεύονται την αδικία» (Δημόκριτος). Επίσης, «Άδικία έξις ύπεροπτική νόµων», δηλαδή, «Αδικία είναι η συνήθεια, πού αντιμετωπίζει υπεροπτικά τούς νόμους» (Πλάτων) και ως αποτέλεσμα:

«'Ή γε άδικία και µίση και µάχας εν αλλήλοις παρέχει», δηλαδή, «Ή αδικία, βέβαια, σπέρνει το µίσος και δημιουργεί διαμάχες μεταξύ των ανθρώπων» (Πλάτων). «Άλλ' αύτό δικαιοσύνην αύτή ψυχή άριστον ηύροµεν», δηλαδή, «Άλλά η δικαιοσύνη ιδιαίτερα είναι το καλύτερο για την 'ίδια την ψυχή» (Πλάτων).

ΕΥΝΟΜΙΑ: «Μάχεσθαι χρή τόν δήμον ύπέρ του νόµου όκωσπερ τείχεος», δηλαδή, «Πρέπει οι πολίτες να μάχονται υπέρ του νόμου, όπως ακριβώς όταν υπερασπίζονται τα τείχη» (Ηράκλειτος).
3


ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: «'Άλλοισιν άλλος θεών τε κανθρώπων µέλει», δηλαδή, «είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέγει ποιον άνθρωπο ή θεό θα τιμά» (Ευριπίδης). Επίσης, «Περί μεν θεών ούκ έχω είδέναι, ούθ’ ως εισίν ούθ’ ως ουκ εισίν ούθ οποίοι τινες ιδέαν πολλά γαρ τα κωλυοντα ειδέναι ή τ’ αδηλότης και βραχύς ών ο βίος τού ανθρώπου», δηλαδή, «Για τους θεούς δεν μπορώ να γνωρίζω, ούτε ότι υπάρχουν ούτε ότι δεν υπάρχουν, ούτε να έχω ιδέα ποίοι είναι. Γιατί είναι πολλά αυτά που εμποδίζουν να μάθεις, και ότι το θέμα είναι σκοτεινό και ότι ή ζωή του ανθρώπου είναι σύντομη» (Πρωταγόρας).

ΙΣΟΝΟΜΙΑ: «Καλόν εν παντί τό ίσον υπερβολή δε και έλλειψις ού µοι δοκέοι», δηλαδή, «Για κάθε περίπτωση είναι καλή η ισότητα. Την υπερβολή και την έλλειψη δεν την αποδέχοµαι» (Δημόκριτος).
ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ: « ... είς το µίαν είναι και την αυτήν ανδρός τε καί γυναικός αρετήν ... », δηλαδή, « ... η αρετή του άνδρα και της γυναίκας είναι μία και η αυτή» (Πλούταρχος).
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ: «Ή παιδεία ευτυχούσι μέν εστι κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον», δηλαδή, «Ή παιδεία γι' αυτούς που ευτυχούν ειναι κόσμημα, ενώ γι' αυτούς που δυστυχoύν, καταφύγιο» (Δημόκριτος). Έπίσης, «την παιδείαν έτερον ήλιον είναι τοίς πεπαιδευµένοις», δηλαδή, «Ή παιδεία είναι ένας άλλος ήλιος για τους πεπαιδευμένους» ('Ηράκλειτος).
ΣΩΦΡΟΝΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: «Ό αληθινός άρχων ου πέφυκε το αυτώ συµφέρον σκοπείσθαι, αλλά το τω αρχομένω, δηλαδή, «Ό αληθινός άρχοντας δεν γεννήθηκε, για να αποσκοπεί στο δικό του συµφέρον, αλλά στο συμφέρον αυτού, τον οποίο κυβερνά» (Πλάτων).
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: «'Όπερ εστίν την ελευθερία µέγιστον αγαθόν καί αίτιον» (Πλάτων) και «όλως οίονται άνισοι είναι, οί δ' άν κατά τι ίσοι, οίον ελευθερία, όλως ίσοι», δηλαδή: «σε όλα (οι άνθρωποι) νομίζουν ότι είναι άνισοι, μα αν κατά τι είναι ίσοι, είναι ή ελευθερία δια της οποίας είναι καθ' όλα ίσοι» (Αριστοτέλης). Έπίσης, «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» (Ρήγας ΦεραΊος).
ΣΚΟΠΟΙ
1. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ, θεωρώντας ότι η μόνη αληθινή δημοκρατία είναι εκείνη που λειτουργεί σύμφωνα µε τις αρχές της άμεσης δημοκρατικής διαδικασίας, που στηρίζεται όμως από πολίτες ενημερωμένους και υπεύθυνους µέσω της συμμετοχής τους και της κοινής προπαιδεύσεως τους, θα επιδιώξει αυτήν ακριβώς την αναβάθμιση σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο µέσω εκείνων των διαδικασιών που θα επαναφέρουν και πάλι το άτομο - ιδιώτη στην λειτουργία του ενεργού πολίτη. Οι διαδικασίες αυτές αφετηρία τους θα έχουν τον διαφωτισμό για την πορεία του Ελληνικού έθνους και πολιτισμού στην ιστορική του διαχρονία, ούτως ώστε σταδιακά να επιτευχθεί ή Εθνική αυτογνωσία µας.
2. Ή Ελληνική Παιδεία αποτελεί για το Κίνημα την μόνη γνωστική, λογική και ανθρωπιστική εκπαιδευτική διαδικασία, που απελευθερώνει τους ανθρώ-
4




πους από τα σκοτάδια της αμάθειας, του φόβου και της δεισιδαιμονίας, καλλιεργεί την κριτική ικανότητα και διαμορφώνει ενεργούς, υπεύθυνους και σώφρονες πολίτες. Ή προστασία της Ελληνικής Γλώσσας και ή ανάδειξη και διδασκαλία της Ελληνικής Φιλοσοφίας είναι το βασικό μέλημα μας.
3. Ή προστασία των αρχαιοτήτων είναι για το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ιερό καθήκον κάθε 'Έλληνα πολίτη. Οδηγός και εμπνευστής στην πολιτική μας σε αυτό το θέμα ή ρήση του στρατηγού της Επαναστάσεως του 1821 Μακρυγιάννη, «δι' αυτά πολεμήσαμεν», δείχνοντας δύο αρχαία ελληνικά αγάλματα, πού 'Έλληνες στρατιώτες ήθελαν να τα πουλήσουν σε ξένους και εκείνος τους απέτρεψε. Επειδή λοιπόν οι επαναστάτες πρόγονοί μας «δι' αυτά έπολέμησαν», εμείς οφείλουμε ΟΧΙ μόνο να προστατεύουμε την αρχαιολογική κληρονομιά μας με κάθε τρόπο και κάθε τίμημα, αλλά και να την αναδεικνύουμε. το Κίνημα συνεπώς τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ της προώθησης των αρχαιολογικών ανασκαφών και ερευνών σε όλη την χώρα και θα υποστηρίξει ενεργά μέσω εθελοντικής εργασίας των μελών του τέτοιες προσπάθειες, εφ' όσον μας ζητηθεί από τους αρμόδιους φορείς. Παράλληλα όμως θα ζητήσουμε επανεξέταση του αρχαιολογικού νόμου και του ισχύοντος καθεστώτος ως αναχρονιστικά κατάλοιπα μιας άλλης αντίληψης περί των αρχαιολογικών μνημείων και αντικειμένων, που για εμάς δεν είναι νεκρά κατάλοιπα ενός παρελθόντος πολιτισμού, αλλά τα εφόδια των Ελλήνων πολιτών προκειμένου να παραδειγματισθούν από το παρελθόν τους και να οικοδομήσουν στέρεο το μέλλον τους με το παράδειγμα των προγόνων τους που οφείλουν να μιμηθούν και να ξεπεράσουν.
4. Ή αναβάθμιση της δημόσιας υγείας για το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ είναι απαραίτητος παράγοντας ασφάλειας και ευημερίας του 'Έλληνα πολίτη. Ως εκ τούτου ή Ελληνική Πολιτεία θα πρέπει να μεριμνήσει για την δημιουργία νέων νοσοκομείων και ιατρικών κέντρων κα ή στελέχωσή τους από ιατρικό και βοηθητικό προσωπικό να βασίζεται πρωταρχικά στην ευγένεια, την ψυχική καλλιέργεια και την αντίληψη περί 'Ιπποκράτειας ιατρικής και ηθικής. Ή συμπαράσταση προς τον ασθενή συνάνθρωπό μας αποτελεί χρέος ιερό για τους λειτουργούς της 'Ιατρικής επιστήμης.
5. Το Κίνημα θα επιδιώξει τον χωρισμό κράτους και εκκλησίας ως υγιή και απαραίτητη συνθήκη για μία ευνομούμενη πολιτεία. Το κράτος οφείλει να σέβεται το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη να θρησκεύεται όπως εκείνος επιθυμεί. Το θρησκευτικό δικαίωμα του κάθε πολίτη σε ατομικό και κοινωνικο επίπεδο θεωρείται αυτονόητο.
6. Βασική μας θέση και ιερό μας καθήκον είναι ή ανάδειξη του Ελληνικού πολιτισμού και σκέψης σε όλους τους τομείς του και ή προβολή τους στην Ευρωπαϊκή 'Ένωση και την παγκόσμια κοινότητα.
7. Για το Κίνημα μας ή ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών οφείλει να είναι θεσμός που θα τελεί στο απυρόβλητο. ουδείς δύναται να διώκεται για τις φιλοσοφικές, πολιτικές η άλλες του πεποιθήσεις. Ή ποινικοποιημένη σκέψη είναι το πρόσφορο έδαφος για κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς. Ή αληθινή δημοκρατία δεν φοβάται την αντίθετη άποψη. '
5


8. Ανθελληνικές ενώσεις και ιδρύματα του εσωτερικού και του Εξωτερικού παραπληροφορούν, ενοχοποιούν και σκόπιμα αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από τις άξίες και τα θεμελιώδη γνωρίσματα του Ελληνικού πολιτισμού. Ή ελεύθερη έκφραση των ιδεών όμως απαιτεί να ακούγονται όλες οι απόψεις και ως εκ τούτου το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ με συγκροτημένο λόγο και τεκμηριωμένες απόψεις, πάντοτε σε επίπεδο διαλόγου και αντιπαράθεσης στοιχείων, θα επιδιώξει την ανατροπή και ανασκευή ανιστόρητων και έντεχνα διατυπωμένων τέτοιων θεωριών εντός και έκτος Ελλαδικής επικράτειας, στο διαδύκτιο, στον τύπο, και γενικότερα όπου τέτοιες απόψεις ακούγονται και γράφονται.
9. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ θεωρεί ότι ο ρόλος των ΜΜΕ οφείλει πρωτίστως να είναι επιμορφωτικός και να στοχεύει στην πραγματική πληροφόρηση και ΟΧΙ στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και δυστυχίας. Δεδομένη όμως και συνεχής είναι η προώθηση από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου προγραμμάτων πού απευθύνονται η θέλουν να δημιουργήσουν άτομα χαμηλής νοημοσύνης εξαρτώμενα απόλυτα και ελεγχόμενα από τα 'ίδια κέντρα εξουσίας πού επιχειρούν την μετατροπή τους σε άτομα χαμηλής αντιληπτικότητας. Γι' αυτό και ο ρόλος μας ως Κίνημα και εδώ θα είναι παρεμβατικός καταγγέλλοντας στους αρμόδιους φορείς τέτοια φαινόμενα και απαιτώντας 'ίσου χρόνου προγράμματα επιμορφωτικά και εκπομπές λόγου στα 'ίδια μέσα, όντας και εμείς φορολογούμενοι πολίτες αυτής της χώρας, χωρίς να στερούμε το δικαίωμα από κάποιους κατοίκους του 'ίδιου γεωγραφικού χώρου να έχουν την πληροφόρηση και τα προγράμματα που κρίνουν ΟΤΙ αρμόζουν στην ψυχοσύνθεση και τις ανάγκες τους.
10. Οι καταστροφές και η εγκατάλειψη αρχαιολογικών χώρων και μνημείων στην χώρα μας είναι πλείστες φορές κάτι παραπάνω από έκδηλη. Το Κίνημα ως φορέας πολιτισμικής παρέμβασης έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό που άφηνε έως τώρα κάποιους φανερά η κρυφά να απαξιώνουν το πολιτισμικό βάρος της ιερής κληρονομιάς μας. Στόχος μας λοιπόν και βασική μας επιδίωξη θα είναι, πάντοτε στα πλαίσια της ευπρέπειας, του νομίμου δικαιώματος της διαμαρτυρίας, που και άλλοι φορείς και κινήματα έχουν, και των καταγγελιών, η προάσπιση με βαθύ συναίσθημα ευθύνης των αρχαιολογικών μας μνημείων και χώρων είτε ατομικά είτε μαζικά.
11. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ θεωρεί ότι η υποχρεωτική θητεία των Ελλήνων πολιτών στο στράτευμα είναι ένας από τούς ακρογωνιαίους λίθους του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι πολίτες - οπλίτες αποτελούν τους μόνους ασφαλείς εγγυητές της πολιτικής και εθνικής ελευθερίας. Ή αντικατάσταση του στρατού των ελευθέρων πολιτών αποκλειστικά από μισθοφόρους (επαγγελματίες) σημαίνει, ιστορικά, την προαναγγελία τυραννίδας. Για το Κίνημά μας συνεπώς τίθεται θέμα και θα επιδιώξουμε την επαναφορά του θεσμού του πατριωτικού και ΟΧΙ μισθοφορικού πνεύματος στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Ουδείς πολίτης αυτής της χώρας, άνδρας η γυναίκα, θα φοιτά σε πανεπιστημιακό η άλλο εκπαιδευτικό 'ίδρυμα, αν πρώτα δεν έχει εκπληρώσει την οπλιτική του θητεία. 'Άντρες και γυναίκες θα υπηρετούν την πατρίδα ισάξια και ισόνομα. Κάθε αντίθετη πρακτική παραβαίνει τις αρχές της θεσπισμένης ισοπολιτείας.
6


'Άρθρο 5. Μέλη του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
1. Στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ έχουν δικαίωμα να εγγραφούν ως μέλη όλοι όσοι έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους, και είναι ελληνικής καταγωγής ανεξαρτήτου υπηκοότητας.
2. Αλλοεθνείς δύνανται νά είναι μέλη του Κινήματος, αρκεί νά μετέχουν στην Ελληνική Παιδεία, νά είναι ενήλικες και νά συμφωνούν με τους σκοπούς και στόχους του Κινήματος.
3. 'Έλληνες πολίτες, άρρενες, που μέχρι το 31ο έτος της ηλικίας τους δεν έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις (θητεία), αν είναι ήδη μέλη, διαγράφονται αυτομάτως, ειδάλλως δεν δύνανται νά εγγραφούν στο Κίνημά μας. Εξαιρούνται όσοι έχουν απαλλαγεί των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων λόγω υγείας η φοιτούν σε ιατρικές σχολές.
4. Κάθε νέο μέλος πρέπει νά προτείνεται από δυο παλαιότερα και νά εγκρίνεται ή έγγραφή του από την ολομέλεια της τοπικής οργάνωσης η πυρήνα που επιθυμεί νά ενταχθεί.
5. Μέλη του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ δεν μπορούν νά είναι όσοι μέσω αποκρυφιστικών οργανώσεων, μυστικών - κλειστών πολιτικών η «φιλοσοφικών» λεσχών και εταιρειών, μειονοτικών η άλλων οργανώσεων αναπτύσσουν φανερά η συγκεκαλυμμένα ανθελληνική δραστηριότητα όπως αυτή ορίζεται στο προοίμιο του καταστατικού του Κινήματος.
6. τα μέλη μπορούν νά παραιτηθούν και νά αποχωρήσουν από το κίνημα ανά πάσα στιγμή, με κατάθεση και ανάγνωση γραπτής παραίτησής τους στην ολομέλεια της τοπικής οργάνωσης που συμμετέχουν.
7. Γυναίκες και άνδρες εγγράφονται Ισότιμα στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ.
Άρθρο 6. Δικαιώματα και υποχρεώσεις μελών
1. Όλα τα μέλη του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ συμμετέχουν και δρουν Ισότιμα στο σύνολο της πολιτικής ζωής και έκφρασης του Κινήματος.
2. Εκλέγουν τους εκπροσώπους τους και εκλέγονται σε όλα τα όργανα.
3. Συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
4. 'Έχουν πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις πολιτικές αποφάσεις και τις πολιτικές η πολιτισμικές δράσεις του Κινήματος.
5. Καταβάλουν με σχολαστικότητα την συνδρομή τους.
6. Δεν ανακοινώνουν δημοσίως η διαρρέουν τα εσωτερικά του Κινήματος (έγγραφα, συζητήσεις, αποφάσεις) σε τρίτους.
7. Συμμετέχουν ενεργά σε κάθε δράση, πολιτική η πολιτισμική, του Κινήματος.
7


Άρθρο 7. 'Οργανωτική διάθρωση
1. Τοπική Οργάνωση η Πυρήνας: Ή σημασία των τοπικών οργανώσεων του Κινήματος είναι για το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ θέμα πρωταρχικής σημασίας και σπουδαιότητας. Ή σύγχρονη Ελλάδα οικοδομήθηκε πάνω στην βάση ένας Αθηνοκεντρικού κράτους με την περιφέρεια να διαδραματίζει δευτερεύοντες η τριτεύοντες ρόλους και τις περισσότερες φορές να μένη αμέτοχη η να ακολουθεί στην καλύτερη των περιπτώσεων τις πρωτοβουλίες του Αθηνοκεντρικού μοντέλου. αυτό όμως δεν συνέβη με το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ. Ή Ανάγκη, όπως την ορίζει η Αρχαιοελληνική αντίληψη και οι περιφερειακές δυνάμεις ανανέωσης, τα κινήματα απ’ όλη την Ελλάδα, ήταν αυτά τελικά που οδήγησαν στην πραγμάτωση του μεγάλου επιτεύγματος της συνασπισμένης Ελληνικής Δύναμης που το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ εκφράζει σήμερα. Ανήσυχοι 'Έλληνες πολίτες άπα την Μακεδονία, την 'Ήπειρο, την Θράκη, την Κεντρική Ελλάδα, την Πελοπόννησο, την Κρήτη και τα νησιά μας, ακόμα και εκτός Ελλαδικής επικράτειας οδήγησαν τα γεγονότα, με μία κοινή προτροπή και απόφαση. Το ενιαίο μέτωπο αντίστασης. Κατόπιν αυτών το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ, ως Κίνημα Πανελληνίου εμβελείας και οικουμενικού προσανατολισμού, για την πολιτισμική, πολιτική κα] κοινωνική ανάταση του έθνους, στηρίζει τις τ.ο. (Τοπικές Οργανώσεις ) του Κινήματος θεωρώντας αυτές τους πνεύμονες της οργανωτικής του δομής. Ή Τ.Ο. είναι διαρθρωμένη ανά Δήμο της χώρας η ανά Δημοτικό Διαμέρισμα. Από 1 μέχρι 20 μέλη θεωρείται πυρήνας, ενώ τα όριο μελών που απαρτίζουν την κάθε Τ.Ο. δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 80 εγγεγραμμένα μέλη. Ως εκ τούτου ένας Δήμος η ένα Δημοτικό Διαμέρισμα μπορούν να έχουν περισσότερες άπα μία Τ.Ο., με κριτήριο συμμετοχής σε αυτές τον τόπο κατοικίας των μελών που τις απαρτίζουν.
2. Νομαρχιακή Οργάνωση: Οι Τοπικές Οργανώσεις κα) οι πυρήνες ενός νομού της χώρας συνιστούν την Νομαρχιακή Οργάνωση (Ν.Ο.). Ή έδρα κάθε Ν.Ο. βρίσκεται στην πρωτεύουσα του νομού.
3. Εθνική Οργάνωση: Απαρτίζεται από όλα τα μέλη του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ και εκφράζει την βούλησή της συνολικά μέσα από εσωκινηματικα δημοψήφισμα. Έσωκινηματικα δημοψήφισμα μπορεί να προκληθεί ύστερα άπα απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου η έπειτα από αίτημα γραπτα και ενυπόγραφο άπα τουλάχιστον τά 2/3 των μελων του Κινήματος στην Κεντρικη Έπιτροπή.
4. Όργανώσεις Έξωτερικου: Σε κάθε γεωγραφικα σημείο του πλανήτη εκτός των ελλαδικών συνόρων μπορούν νά ιδρυθούν τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις του Ελληνικού Ανανεωτικού ΡΕΥΜΑΤΟΣ. Ή Τ.Ο. η Πυρήνας Έξωτερικου θα λειτουργεί σε επίπεδο κοινότητας, δήμου ή μητρόπολης. Και εδώ, σε μία πόλη μπορεί να υπάρχουν περισσότερες άπα μία Τ.ο. έξωτερικου. Ή Ν.Ο. εξωτερικου θα συνίσταται σε επίπεδο κράτους. Για παράδειγμα, όλες οι τ.ο. των Η.Π.Α. συνιστούν την Ν.Ο. των Η.Π.Α. Σε κάθε ξένη χώρα, η έδρα της κάθε Ν.Ο. εξωτερικου τοποθετείται εκεί όπου υπάρχουν τα περισσότερα μέλη του Κινήματός μας. 'Αν ο αριθμός των μελων
8


έξωτερικου εντός των συνόρων ενός κράτους είναι μεγάλος, τότε και ύστερα από απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου μπορούν νά δημιουργηθούν δύο Ν.Ο. έξωτερικου στο 'ίδιο κράτος.
'Άρθρο 8. Όργανα του Κινήματος.
1. Τοπική Γραμματεία: 'Εκλέγεται με φανερή ψηφοφορία από τα μέλη της Τ.Ο. και είναι τριμελι1ς με δυο αναπληρωματικά μέλη. Ή εκλογή γίνεται ως έξης: Από τα παρόντα μέλη κληρώνεται ένα για να προεδρεύσει στην εκλογική διαδικασία και ένα δεύτερο, εκλογικός η γραμματέας, για την τήρηση των πρακτικών. Ό προεδρεύων ή η προεδρεύουσα καλεί όσους η όσες επιθυμούν να θέσουν υποψηφιότητα και τα ονόματά τους αναγράφονται σε πίνακα με αλφαβητική σειρά. Στην συνέχεια ο προεδρεύων ή η προεδρεύουσα καλεί ονομαστικά από την κατάσταση μελων, όλους με αλφαβητική σειρά να πουν δυνατά ποιους ψηφίζουν από αυτούς που έχουν θέσει υποψηφιότητα. Το κάθε μέλος έχει δικαίωμα να ψηφίσει δυο και αν είναι υποψήφιο δεν μπορεί να ψηφίσει τον εαυτό του. Ό/η έκλογικος/ή γραμματέας σημειώνει δίπλα στο αναγραμμένο όνομα του υποψηφίου στον πίνακα Πόσες ψήφους έχει λάβει με γραμμές (όπου η κάθε γραμμή αντιστοιχεί σε μία ψήφο). Στο τέλος της ψηφοφορίας οι πέντε πρώτοι σε ψήφους αποτελούν το τακτικό και αναπληρωματικό όργανο. Στην συνέχεια μεταξύ των τριών πρώτων σε ψήφους στήνεται κληρωτίδα με τα ονόματα τους για τις αρμοδιότητες που ο καθένας ή η καθεμία θα αναλάβει. Ό/η εκλογικός/ή γραμματέας τραβά τους κλήρους, παρουσία του εκλογικού σώματος, και με την σειρά που βγαίνουν τα ονόματα δίδονται οι παρακάτω αρμοδιότητες: Γραμματέας, 'Υπεύθυνος Οργανωτικού και Ταμίας. Στην συνέχεια η εφορευτική Έπιτροπη (Προεδρεύων/ουσα κα] Έκλογικος/η γραμματέας) συντάσσουν αναλυτικό πρακτικό με αναγραφή όλων των υποψηφίων, πόσες ψήφους έλαβε εκαστος/η, ποιοι εξελέγησαν και σε ποιες θέσεις κληρώθηκαν, το υπογράφουν και το σφραγίζουν με την σφραγίδα της οργάνωσης και αποστέλλουν ένα αντίγραφο του πρακτικού στο Πολιτικό Συμβούλιο συστημένο με το ταχυδρομείο ή με τηλεομοιότυπο (φαξ). Ή θητεία της Τοπικής Γραμματείας (Τ.Γ.) είναι διάρκειας ενός έτους. Για την σύγκληση και διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας είναι απαραίτητη η παρουσία των 2/3 των μελων, ενώ οι απόντες δεν έχουν δικαίωμα να θέσουν υποψηφιότητα. Βεβαίως, κυρίαρχο όργανο της Τοπικής Οργάνωσης είναι η Ολομέλεια (2/3) της Τ.Ο., η όποία είτε σε μηνιαίες τακτικές συνελεύσεις είτε σε έκτακτες είναι η μόνη αρμόδια να αποφασίζει τις ενέργειες και δράσεις που θα καλείται μετά να συντονίζει και να διεκπεραιώνει η Τοπική Γραμματεία με συμμετοχή και] αρωγή όλων των μελων. 'Υπεύθυνη για την σύγκληση έκτακτων Ολομελειών της Τ.ο. είναι η Τ.Γ., καθώς επίσης κα] για τον καθορισμό της ημερησίας διάταξης των τακτικών και έκτακτων Ολομελειών. 'Επίσης έκτακτη Ολομέλεια δύνανται να προκαλέσουν το 1/3 των μελων της Τ.ο. με αίτησή τους προς την Τ.Γ., καθορίζοντας εγγράφως κα] τα θέματα ημερησίας διάταξης. Ή Τ.Γ. υποχρεούται μέσα σε διάστημα επτά (7) ημερών να συγκαλέσει την ζητηθείσα Ολομέλεια. Σε κάθε Ολομέλεια, τακτική η έκτακτη, κληρώνεται μεταξύ των παρόντων μελων ό/η προεδρεύων/ουσα της Ολομέλειας για τον συντονισμό της διαδικασίας.
9


2. Νομαρχιακή Γραμματεία: Συνίσταται από όλα τα τακτικά μέλη (τα τριμελή) των Τ.Γ. ενός νομού. Ή θητεία της Νομαρχιακής Γραμματείας (Ν.Γ.) έχει διάρκεια ενός έτους. Οι κληρωτές αρμοδιότητες είναι Γραμματέας, 'Υπεύθυνος Οργανωτικού, Ταμίας και οι υπόλοιποι απλά μέλη. Κυρίαρχο όργανο της Νομαρχιακής Επιτροπής είναι η ολομέλεια της Ν.Ε. (2/3 όλων των μελων ενός νομού), η όποία, είτε σε ανά εξάμηνο τακτικές συνελεύσεις είτε σε έκτακτες, είναι η μόνη αρμόδια να αποφασίζει τις ενέργειες και δράσεις πού θα Καλείται μετά να συντονίζει και να διεκπεραιώνει η Νομαρχιακή Γραμματεία με συμμετοχή και αρωγή όλων των μελων. 'Υπεύθυνη για την σύγκληση έκτάκτων Νομαρχιακών Ολομελειών είναι η Ν.Γ., καθώς επίσης και για τον καθορισμό της ημερησίας διάταξης των τακτικών και έκτάκτων Ολομελειών. Επίσης έκτακτη Νομαρχιακή 'Ολομέλεια δύνανται να προκαλέσουν το 1/3 των μελων της Ν.Ε. με αίτησή τους προς την Ν.Γ., καθορίζοντας εγγράφως κα] τά θέματα ημερησίας διάταξης. Ή Ν.Γ. υποχρεούται μέσα σε διάστημα επτά (7) ήμερων να συγκαλέσει την ζητηθείσα Νομαρχιακή Ολομέλεια.
3. Κεντρικη Έπιτροπή: Αποτελείται από 100 μέλη τά οποία Εκλέγονται με φανερή ψηφοφορία από το «Κοινό των Ελλήνων» (έτσι ονομάζεται το συνέδριο του Κινήματος). Από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής εκλέγεται με φανερή ψηφοφορία το Πολιτικό Συμβούλιο και με τον ίδιο τρόπο ΟΙ Εθνικές Επιτροπές δράσης και έλέγχου, όπως: α) Εθνική Έπιτροπη Τήρησης Καταστατικού (Ε.Ε.Τη.Κ), β) Εθνική Έπιτροπη Πολιτισμικής Δρόσης (Ε.Ε.Πο.Δ.), γ) Εθνική Έπιτροπη Παιδευτικής Δράσης (Ε.Ε.Πα.Δ.), δ) Εθνική Έπιτροπη Αλληλεγγύης (Αλληλεγγύη) και ε) Εθνική Έπιτροπη Οικονομικού Ελέγχου (Ε.Ε.Ο.Ε). Ή Κεντρικη Έπιτροπη (Κ.Ε.) συνεδριάζει τακτικά μία φορά το εξάμηνο και έκτακτα όποτε την συγκαλέσει το Πολιτικό Συμβούλιο. Επίσης έκτακτη Ολομέλεια της Κ.Ε. δύνανται να προκαλέσουν το 1/3 των μελων της (34 μέλη) με αίτησή τους προς το Πολιτικό Συμβούλιο, καθορίζοντος εγγράφως τα θέματα της ημερησίας διάταξης. Ή Κ.Ε. θεωρείται ότι έχει απαρτία όταν συμπληρωθούν τα 2/3 των μελων της (68 μέλη). ΣΤΙς συνεδριάσεις της Κ.Ε. προεδρεύει το Πολιτικό Συμβούλιο, από τα μέλη του οποίου κληρώνεται ένα σε ρόλο Προεδρεύοντα της ολομέλειας και τρία σε ρόλο γραμματείας για την τήρηση των πρακτικών. τα μέλη της Κ.Ε. δεν έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν «λευκό». 'Όλες ΟΙ αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής λαμβάνονται με την αρχή της πλειοψηφίας μεταξύ της απαρτίας των μελων της. Ή θητεία της Κεντρικής Επιτροπής ορίζεται μεταξύ δυό συνεδρίων.
4. Πολιτικό Συμβούλιο: το Πολιτικό Συμβούλιο (Π.Σ.) είναι το ανώτατο εκτελεστικό όργανο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ, εκλέγεται από τα 100 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής (Κ. Ε.), εκφράζει την συλλογικότητα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ και διαμορφώνει την πολιτική στρατηγική μεταξύ δυο συνεδρίων (Κοινό των Ελλήνων). Το Π.Σ. αποτελείται από τόν/την Πρόεδρο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ, τρεις γραμματείς (Γραμματέας Οργανωτικού, Γραμματέας Διαφωτισμού, Γραμματέας Οικονομικού) και οκτώ (8) μέλη. Άπαντες εκλέγονται από την Κεντρικη Έπιτροπη (το σύνολο των μελων του Π.Σ. είναι δώδεκα). Και τα 12 (δώδεκα) μέλη του Π.Σ. θεωρούνται 'ίσα, ο/η δε Πρόεδρος πρώτος/η μετα-
10


ξυ 'ίσων. το Π.Σ. λειτουργεί με ευθύνη των τριών γραμματέων του, οι όποιοι και το συγκαλούν, καθορίζουν την ημερήσια διάταξη και ορίζουν τους εισηγητές. Βεβαίως, έκτός από τους τρεις γραμματείς, οποιοδήποτε άλλο μέλος του Π.Σ. μπορεί να εισάγει κι άλλα θέματα προς συζήτηση, το όποια όμως πρέπει να τεθούν πριν από τον καθορισμό της ημερήσιας διάταξης και να εγκριθούν από την πλειοψηφία των μελων του Π.Σ. 'Όλες οι αποφάσεις του Πολιτικού Συμβουλίου λαμβάνονται με τ/ν αρχή της πλειοψηφίας μεταξύ της απαρτίας των μελων του, όπου κάθε μέλος έχει το δικαίωμα μιας ψήφου σε έκαστο ζήτημα. Το Π.Σ. έχει απαρτία όταν είναι παρόντα τα 2/3 (8 παρόντες) των μελων του. τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου δεν έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν «λευκό». Ή εκλογή του Πολιτικού Συμβουλίου από την Κεντρικη Έπιτροπη γίνεται ως έξης: Από τα παρόντα μέλη κληρώνεται ένα για να προεδρεύσει στην εκλογική διαδικασία και ένα δεύτερο, έκλογικός/η γραμματέας, για την τήρηση των πρακτικών. 'Ο προεδρεύων η ή προεδρεύουσα καλεί όσους η όσες επιθυμούν να θέσουν υποψηφιότητα και τα ονόματά τους αναγράφονται σε πίνακα με αλφαβητική σειρά. Στην συνέχεια ο προεδρεύων η ή προεδρεύουσα καλεί ονομαστικά από την κατάσταση μελων της Κ. Ε. όλους με αλφαβητική σειρά να πουν δυνατά ποίους ψηφίζουν από αυτούς που έχουν θέσει υποψηφιότητα. το κάθε μέλος έχει δικαίωμα να ψηφίσει τέσσερις και αν είναι υποψήφιο δεν μπορεί να ψηφίσει τον εαυτό του. 'Ο/η έκλογικός/η γραμματέας σημειώνει δίπλα στο αναγραμμένο όνομα του υποψηφίου στον πίνακα πόσες ψήφους έχει λάβει με γραμμές (όπου η κάθε γραμμή αντιστοιχεί σε μία ψήφο). Στο τέλος της ψηφοφορίας οι δώδεκα πρώτοι σε ψήφους αποτελούν το Πολιτικό Συμβούλιο. Ή θητεία του Πολιτικού Συμβουλίου ορίζεται μεταξύ δυό συνεδρίων.
5. ΟΙ τρεις Γραμματείς: Οι τρεις γραμματείς καθορίζονται μεταξύ των 12 μελων του Πολιτικού Συμβουλίου, είτε με εσωτερική ψηφοφορία των μελων του Π.Σ. (δικαίωμα μιας ψήφου έκαστος με ανάταση χειρός), είτε με κλήρωση των ονομάτων εκείνων πού επιθυμούν να αναλάβουν μία γραμματεία. 'Ο Γραμματέας Οργανωτικού έχει την ευθύνη των κινητοποιήσεων. Ό Γραμματέας Διαφωτισμού έχει την ευθύνη της Επικοινωνίας του Κινήματος προς τον τύπο και την Κοινή Γνώμη, της εσωτερικής ενημέρωσης των μελων με ιδεολογικές και πολιτικές εγκυκλίους. 'Ο Γραμματέας Οικονομικού είναι υπεύθυνος για την διαχείριση των οικονομικών του Κινήματος. κάθε Γραμματέας υποχρεούται να συμβουλεύεται και να συνεργάζεται με τις Εθνικές Επιτροπές της Κεντρικής Επιτροπής στις όποιες προεδρεύει η προΐσταται. Επίσης το Πολιτικό Συμβούλιο ορίζει από το μέλη του και από έναν έως τρεις βοηθούς ανά περίσταση για έκαστο Γραμματέα.
6. Πρόεδρος 'Ο Πρόεδρος του Π.Σ. εκφράζει και εκπροσωπεί το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ σε όλες του τις εκδηλώσεις. Προεδρεύει στις συνεδριάσεις του Π.Σ. Ασκεί τις αρμοδιότητές του στα πλαίσια των αποφάσεων του «Κοινού των Ελλήνων», της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Συμβουλίου. Εκλέγεται κάθε τέσσερα (4) χρόνια άμεσα με φανερή ψηφοφορία από το Συνέδριο του «Κοινού των Ελλήνων». Υποψήφιος Πρόεδρος αναδεικνύεται όποιος προταθεί τουλάχιστον από 30 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου. Πρόεδρος εκλέγεται εκείνος που παίρνει την από-
11


λυτη πλειοψηφία των συνέδρων (50%+1). "Αν υπάρχουν άνω των δυο υποψηφίων και κατά την πρώτη ψηφοφορία κανένας δεν έχει εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία, τότε διενεργείται επαναληπτική ψηφοφορία με τους δυο επικρατέστερους υποψηφίους, οπότε και εκλέγεται εκείνος που εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία (50%+1). Σε περίπτωση ισοψηφίας των δύο, άνω των δύο επαναληπτικών ψηφοφοριών, τότε γίνεται κλήρωση.
7. Συνέδριο, το «Κοινό των Ελλήνων»: Το Συνέδριο «Κοινό των Ελλήνων» είναι το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ και θεωρείται ανώτερο και του Προέδρου. Συγκαλείται κάθε 4 (τέσσερα) χρόνια. α) Αποτελείται από 1000 (χίλια) μέλη που εκλέγονται με απλή αναλογική από τις Τ.Ο. Ελλάδας κα! έξωτερικου. Και στην εκλογή των Συνέδρων από τις Τ.Ο. ισχύει η ίδια φανερή ψηφοφορία που ακολουθείται για την εκλογή Τοπικής Γραμματείας. β) Σύνεδροι θεωρούνται επίσης δίχως προηγούμενη εκλογική διαδικασία ανάδειξής τους και τα 100 (εκατό) μέλη της εν ισχύ Κ.Ε, καθώς κα! τα 220 (διακόσια είκοσι) ιδρυτικά μέλη του Κινήματος. Στο Συνέδριο προεδρεύει ο Γραμματέας του Οργανωτικού με την βοήθεια της Εθνικής Επιτροπής Τήρησης Καταστατικού (Ε.Ε.Τή.Κ.), τα μέλη της όποίας ασκούν κα] καθήκοντα εκλογικών γραμματέων. Το Συνέδριο έχει απαρτία όταν παρευρίσκονται τουλάχιστον τα 2/3 των μελων του. Το Συνέδριο εκλέγει την Κεντρικη Έπιτροπη με την εξής διαδικασία: Ό προεδρεύων ή η προεδρεύουσα του «Κοινού των Ελλήνων» καλεί όσους η όσες επιθυμούν να θέσουν υποψηφιότητα κα] τα ονόματά τους αναγράφονται σε πίνακα με αλφαβητική σειρά. Στην συνέχεια ο προεδρεύων ή η προεδρεύουσα καλεί ονομαστικά από την κατάσταση συνέδρων όλους με αλφαβητική σειρά να πουν δυνατά ποιους ψηφίζουν από αυτούς που έχουν θέσει υποψηφιότητα. Το κάθε μέλος έχει δικαίωμα να ψηφίσει μέχρι και πέντε υποψηφίους και αν είναι υποψήφιο το 'ίδιο δεν μπορεί να ψηφίσει τον εαυτό του. Ό/η εκλογικός/η γραμματέας του Συνεδρίου (μέλος του Ε.Ε.Τη.Κ.) σημειώνει δίπλα στο αναγραμμένο όνομα του υποψηφίου στον πίνακα πόσες ψήφους έχει λάβει με γραμμές (όπου η κάθε γραμμή αντιστοιχεί σε μία ψήφο). Στο τέλος -της ψηφοφορίας οι 100 πρώτοι σε ψήφους αποτελούν την νέα Κεντρικη Έπιτροπή. Αντιστοίχως εκλέγεται κα! ό/η Πρόεδρος, μόνο που εκεί ο κάθε σύνεδρος έχει δικαίωμα μόνο μιας ψήφου. Το Συνέδριο επίσης είναι το μόνο όργανο που μπορεί να αναθεωρήσει το Καταστατικό του Κινήματος. Για τ/ν διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου κα! τά θέματα που θα συζητηθούν εκτός όπα τά εκλογικά, αρμόδια είναι η Κεντρικη Έπιτροπή.
'Άρθρο 9. Αρχές λειτουργίας
Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας όπως αύτη θεσμοθετήθηκε οπό τους αρχαίους 'Έλληνες και επιβίωσε μέσα από την εθνική παράδοσή μας, τόσο με φανερές ψηφοφορίες όσο και με κληρώσεις αρμοδιοτήτων. Ή μυστική ψηφοφορία θεωρείται κάλυμμα δειλίας, ενώ η λευκή ψήφος δεν γίνεται δεκτή σε καμμία εκλογική διαδικασία η άλλη ψηφοφορία. "Όλα τα μέλη συμμορφώνονται με τις αποφάσεις της πλειοψηφίας κα! συνυπογράφουν προς τα έξω αυτές τις αποφάσεις.
12


'Άρθρο 10. Δημοκρατικές διαδικασίες
Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ επιθυμεί να εισαγάγει καινοτόμα πολιτικά ήθη εμπνευσμένα από τα ιθαγενή πολιτεύματα και τους ελληνικούς τρόπους. Ή διαφορετικότητά μας δεν έγκειται άπλα στην ιδεολογική μας διαφοροποίηση, άλλα και στην πολιτική μας πρακτική και συμπεριφορά.
1. Στο εσωτερικό του Κινήματος κατοχυρώνεται πλήρως η εσωκινηματικη δημοκρατία, ή φιλοσοφική ελευθερία, ή ελευθερία προφορικού και γραπτού λόγου και προάγεται η παρρησία.
2. Συνυπάρχουν και διακινούνται ελεύθερα, γραπτα η προφορικά, όλες οι απόψεις και τάσεις που εκπορεύονται από την ελληνικότητα και τις σχολές της ελληνικής φιλοσοφίας, αρχαίας και μεταγενέστερης.
3. Ή έκφραση και διακίνηση ιδεών γίνεται με σεβασμό στις βασικές αρχές και στόχους του Κινήματος.
4. Ή σύννομη αλληλεγγύη μεταξύ των μελων του Κινήματος αποτελεί θεμελιακή αρχή της λειτουργίας του.
5. τα όργανα του Κινήματος λειτουργούν με βάση τις αρχές της συλλογικότητας και του διαλόγου.
6. Ή αρχή της πλειοψηφίας είναι δεσμευτική για τα μέλη κάθε 0ργανου.
Οι απόψεις των μειοψηφούντων είναι σεβαστές και οι πλειοψηφούντες οφείλουν να τις λαμβάνουν υπ' όψιν τους.
'Άρθρο 11. Λογοδοσία - Ανάκληση
1. 'Όλα τα αιρετά όργανα (εκλεγμένα η κληρωτά) λογοδοτούν ανά πάσα στιγμή στα Σώματα που τα ανέδειξαν.
2. 'Όλα τα αιρετά όργανα (εκλεγμένα η κληρωτά) μπορούν να ανακληθούν από τα σώματα που τα εξέλεξαν νωρίτερα από την λήξη της θητείας τους.
3. Ή απόφαση ανάκλησης απαιτεί την συμμετοχή των 2/3 των μελων και λαμβάνεται από το 1/2 + 1 του αριθμού των συμμετεχόντων στην διαδικασία.
Άρθρο 12. Οικονομική Διαχείριση
1. Οι οικονομικοί πόροι του ΕΜΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ είναι:
- Οι συνδρομές των μελων, το ύψος των όποίων καθορίζεται από το Π.Σ. ύστερα από εισήγηση της Εθνικής Επιτροπής Οικονομικού Έλέγχου (Ε.Ε.Ο.Ε.).
- Οι έκτακτες εισφορές των μελων η κάθε πολίτη που στηρίζει τους στόχους του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
- Δωρεές, κληρονομιές και χορηγίες.
- Εισπράξεις από εκδηλώσεις και δραστηριότητες.
13


2. Εθνική Έπιτροπη Οικονομικού Έλέγχου:
την ευθύνη για τα οικονομικά του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ έχει η επταμελής Εθνική Έπιτροπη Οικονομικού Έλέγχου (Ε.Ε.Ο.Ε.)/ η οποία εκλέγεται από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και στην όποία προΐσταται με δικαίωμα ψήφου ο Γραμματέας Οικονομικού, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου (σύνολο μελων με τον γραμματέα οκτώ). Ή Ε.Ε.Ο.Ε. έχει την υποχρέωση τακτικού έλέγχου και την δυνατότητα εκτάκτων ελέγχων σε όλες τις Όργανώσεις και τα 'Όργανα του Κινήματος. Ή παροχή οποιωνδήποτε στοιχείων και διευκρινίσεων από τα όργανα στα όποια απευθύνεται είναι υποχρεωτική.
κάθε 'Όργανο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ υποβάλλει μέχρι το πρώτο 15μερο έκάστου έτους πλήρη και αιτιολογημένο ετήσιο οικονομικό απολογισμό και προγραμματισμό στην Ε.Ε.Ο.Ε. Το Πολιτικό Συμβούλιο εγκρίνει τον οικονομικό απολογισμό και προγραμματισμό σε ειδική συνεδρίασή του έπειτα από οικονομική έκθεση που υποβάλλει ή Ε.Ε.Ο.Ε.
'Άρθρο 13. Τήρηση του καταστατικού
1. Μέλος του Κινήματος που ενεργεί κατά παράβαση του καταστατικού, ελέγχεται πειθαρχικά κατόπιν αιτιολογημένης παραπομπής του στα αρμόδιο πειθαρχικά όργανα.
2. Ανάλογα με την βαρύτητα της πράξης που του προσάπτεται/ κι αν κριθεί αιτιολογημένα ένοχος/ μπορεί νά του επιβληθεί είτε παρατήρηση είτε προσωρινή άρση της Ιδιότητας του μέλους είτε οριστική διαγραφή του από τα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ.
3. Για τον έλεγχο τήρησης του καταστατικού συγκροτείται από τα Π.Σ.
Εθνική Έπιτροπη Τήρησης Καταστατικού (Ε.Ε.Τη.Κ.)/ αποτελούμενη από επτά (7) μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Ή Ε.Ε.Τη.Κ. είναι αρμόδια για παραπεμπόμενα μέλη των περιφερειακών οργάνων/ ενώ για τα μέλη του Π.Σ. κα] της Κ.Ε. αποφασίζει τα 'ίδιο το Π.Σ. ύστερα όπα εισήγηση της Ε.Ε.Τή.Κ.
4. Σημειωτέον ότι Έπιτροπη Τήρησης Καταστατικού (Ε.Τ.Κ.) εκλέγουν και τοπικά όλες ΟΙ Τ.Ο. Πυρήνες και Ν.Ε. με την αρμοδιότητα να επιλαμβάνονται καταστατικών παραβάσεων μελων των οργανώσεών τους. Μέλη τα όποια διαφωνούν για την ποινή πού τους επιβλήθηκε δύνανται να προσφύγουν στην Εθνική Έπιτροπη Τήρησης Καταστατικού (Ε.Ε.Τη.Κ.)/ της όποίας οι αποφάσεις είναι τελεσίδικες.
5. Ή Ε.Ε.Τη.Κ./ καθώς και οι αντίστοιχες τοπικές Ε.Τ.Κ./ είναι επιφορτισμένες και για την τήρηση του Μητρώου μελων. Επίσης είναι αρμόδιες για την εποπτεία των εκλογικών διαδικασιών των Οργάνων των όποίων ελέγχουν την καταστατική τάξη.
6. Στην Ε.Ε.Τη.Κ. προεδρεύει με δικαίωμα ψήφου ο Γραμματέας του Οργανωτικού, μέλος του Π.Σ.
14


'Άρθρο 14. Εθνικές Επιτροπές της Κ.Ε.
1. Εθνική Έπιτροπη Πολιτισμικής Δράσης: ΕΊναι δεκαμελής, εκλέγεται και συνίσταται από τά μέλη της Κεντρικής Επιτροπής με την ίδια διαδικασία φανερής ψηφοφορίας που ισχύει για όλα τά όργανα. Ασχολείται με όλα τά θέματα που άπτονται της προαγωγής η προάσπισης του Ελληνικού Πολιτισμού. Οργανώνει πολιτισμικές εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες όταν αποδεδειγμένα θίγονται η απειλούνται στοιχεία, ευρήματα και απομεινάρια από διάφορες εποχές, εκφράσεις και εκδοχές του Ελληνικού Πολιτισμού. Στην Ε.Ε.ΠΟ.Δ. προΐσταται με δικαίωμα ψήφου Ο Γραμματέας Διαφωτισμού, μέλος του Π.Σ.
2. Εθνική Έπιτροπη Παιδευτικής Δράσης: είναι δεκαμελής, εκλέγεται και συνίσταται από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής με την ίδια διαδικασία φανερής ψηφοφορίας που ισχύει για όλα τα όργανα. Ασχολείται με όλα τα θέματα που άπτονται της προαγωγής η προάσπισης της Ελληνικής Παιδείας. Οργανώνει εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες όταν γίνουν αντιληπτές ενέργειες φαλκίδευσης η αλλοτρίωσης της Ελληνικής Παιδείας. Στην Ε.Ε.Πα.Δ. προΐσταται με δικαίωμα ψήφου Ο Γραμματέας Διαφωτισμού, μέλος του Π.Σ.
3. Εθνική Έπιτροπη Αλληλεγγύης: είναι δεκαμελής, εκλέγεται και συνίσταται από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής με την ίδια διαδικασία φανερής ψηφοφορίας που ισχύει για όλα τα όργανα. Ασχολείται με όλα τα θέματα που άπτονται των εσωτερικών σχέσεων αλληλεγγύης, φιλίας και συμπαράστασης μεταξύ των μελων του Κινήματος. Στην Αλληλεγγύη προΐσταται με δικαίωμα ψήφου Ο Γραμματέας του Οργανωτικού, μέλος του Π.Σ.
4.Σέ όλες τις Εθνικές Επιτροπές τον αρμόδιο γραμματέα του Π.Σ. αντικαθιστά αν χρειασθεί Ο αντίστοιχος του Β' Γραμματέας.
Άρθρο 15. 'Έκτακτες Επιτροπές της Κ.Ε.
Το Πολιτικό Συμβούλιο έχει την δυνατότητα να σχηματίσει υπό την βία της ανάγκης η της επικαιρότητας 'Έκτακτες Επιτροπές επανδρωμένες από μέλη της Κεντρικής Επιτροπής για δράσεις που δεν προβλέπονται από το παρόν καταστατικό. ('Όπως για παράδειγμα για θέματα εξωτερικής πολιτικής, εργασίας, νεολαίας, καταπολέμησης ναρκωτικών κ.λπ.). Στις Επιτροπές αυτές θα προεδρεύει ένα μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, εκτός των Α' η Β' γραμματέων.
Άρθρο 16. Ιδρυτική 'Οργανωτική Δομή
1. Ως μέλη του πρώτου Πολιτικού Συμβουλίου ορίζονται από το παρόν καταστατικό οι ιδρυτές και εμπνευστές του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ των οποίων τα ονόματα ακολουθούν με αλφαβητική σειρά :
Βαρδίκος Δημήτρης Ίεροδιάκονος Γιώργος Λεμοντζόγλου Βασίλης Μπεξης Eυάγγελoς
15


Μυτιληναίος Στέφανος Παλιβίδας Ηρακλής
Πάντου Σίλβα.
Ρασσιάς Βλάσης Τραμπάζαλης Ευάγγελος Τραυλού Σεμέλη Χριστοδουλάρης Σωκράτης Ψωμιάδης Γιάννης
2. Ή θητεία του πρώτου ιδρυτικού Πολιτικού Συμβουλίου ορίζεται τετραετής, με ημερομηνία που τρέχει άπα την επίσημη έγκριση του παρόντος καταστατικού από την Ελληνική Δικαιοσύνη.
3. Μετά την συμπλήρωση των τεσσάρων ετών θα συγκληθεί τα πρώτο Συνέδριο του Κινήματος για την εκλογή Κεντρικής Επιτροπής, Πολιτικού Συμβουλίου και Προέδρου.
4.το Πολιτικό Συμβούλιο μπορεί να παρατείνει τον χρόνο διεξαγωγής του πρώτου συνεδρίου σε 2 (δυο) ακόμα χρόνια, σύνολο 6 (έξι) από την ημερομηνία έγκρισης του καταστατικού, με σύμφωνη γνώμη της Κ.Ε.
5. Μέχρι την εκλογή Προέδρου, τα καθήκοντα αυτού θα ασκούνται άπα τους 3 (τρεις) γραμματείς του Πολιτικού Συμβουλίου σε αγαστή συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη του Π.Σ.
6. το Πολιτικό Συμβούλιο αναλαμβάνει την ευθύνη να διορύσσει τα 100 μέλη της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής με θητεία ισόχρονη με του Π.Σ.
7. Σε περίπτωση που κάποιο μέλος του ιδρυτικού Π.Σ. αποχωρήσει, ή Κ.Ε. οφείλει να εκλέξει αντικαταστάτη μέσα από τα μέλη της.
8. το Πολιτικό Συμβούλιο αναλαμβάνει την ευθύνη να διορίσει γραμματείς και πυρηνάρχες στις υπό σύσταση Τ.Ο. και πυρήνες του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ανά την Ελλάδα και τα εξωτερικό.
9. Ή θητεία των διορισμένων γραμματέων και πυρηναρχών ορίζεται σε τρία χρόνια. Μετά θα ισχύσουν οι διαδικασίες εκλογής που προβλέπονται από τα άρθρο 8 παρ. 1. του παρόντος καταστατικού. Από τούς 'ίδιους διορισμένους θα συσταθούν και οι πρώτες Ν.Γ. όπως προβλέπει τα άρθρο 8. παρ. 2. του παρόντος καταστατικού.
10. το Πολιτικό Συμβούλιο μπορεί να παύση ανά πάσα στιγμή τους διορισμένους γραμματείς και πυρηνάρχες και να τούς αντικαταστήσει με άλλους. Αυτό δεν ισχύει με όσους έχουν εν τω μεταξύ εκλεγεί, μετά την παρέλευση των τριών πρώτων ετών.
11. τα 'Άρθρο 16 θα ακυρωθεί με την έναρξη των εργασιών του πρώτου συνεδρίου .
•••