Thursday, December 14, 2006

Οι γυναίκες στις Αρχαίες Θρησκείες και η άνοδος της Πατριαρχικής Παράδοσης

.



Η υψηλότερη και πιο σεβαστή θεότητα που λατρεύθηκε από τους πρωϊμότερους πολιτισμούς ήταν η Μάνα Γη.

Η μητέρα Θεά. ή απλώς «Η Μητέρα». Τα αρχαιότερα αγάλματα Θεάς που έχουν βρεθεί, έχουν ηλικία 35.000 ετών. Από την στιγμή που είναι το θηλυκό που έχει την ικανότητα να κουβαλάει τη ζωή, να την φανερώνει και να την μεγαλώνει, και επιπλέον με ένα μηνιαίο κύκλο όπως της ιερής σελήνης κάτι που την συνδέει με την ισχυρή δύναμη της, δεν είναι περίεργο πως η ίδια η Φύση θεωρείτο θηλυκή.
Η μήτρα από όπου όλοι προήλθαμε θα είναι επίσης και ο τάφος μας.. Οι γυναίκες στις εποχές εκείνες με σεβασμό θεωρούντο ως οι δωρητές αλλά και οι καταστροφείς της ζωής.

Επίσης θεωρείτο πως οι γυναίκες ήσαν ευλογημένες με το δώρο της διαίσθησης και πως μπορούσαν να εισέλθουν στον «κάτω κόσμο», την «άλλη πλευρά», το υποσυνείδητο, εκεί όπου θα μπορούσε -η γυναίκα- να επικοινωνήσει με τα πνεύματα και έτσι η τέχνη του σαμανισμού πολλές φορές εξασκείτο από τις γυναίκες. Πολλές παγανιστικές κουλτούρες θεωρούσαν μάλλον φυσικό, το να καταλαβαίνουν οι γυναίκες καλύτερα τα μυστικά του Σύμπαντος. Συχνά, ήσαν οι γυναίκες εκείνες που λειτουργούσαν ως μάγισσες (σοφές), ιέρειες, μάντισσες, θεραπεύτριες, μαίες, και σύμβουλοι στα οικογενειακά ή στα περί της τεκνοποίησης. Οι γυναίκες αναγνωρίζονταν επίσης ως φιλόσοφοι, επιστήμονες ή αθλήτριες και συμμετείχαν στην πολιτική. Είχαν επίσης περιουσία δική τους και κερδίζανε τον σεβασμό της κοινωνίας με την γενναιότητα, την αποφασιστικότητα, την δυνατή θέληση, την χάρη και τις δεξιοτεχνίες τους. Σε αυτές τις φυσικές κουλτούρες η ανάγκη για μια ισορροπία μεταξύ των αντιθέτων ήταν μία αρχή, ευρέως κατανοητή. Το να παραμελήσεις το ένα μέρος θα δημιουργούσε ανισορροπία και έτσι οι άντρες και οι γυναίκες εναρμονίζονταν με σκοπό να σχηματίσουν ένα όλον.

Το αιώνιο τραγούδι της Θεάς που οι γυναίκες τραγουδούσαν από την αυγή της ανθρώπινης συνείδησης, βιαίως σώπασε από την ανατέλλουσα πατριαρχική παράδοση. Οδηγημένοι από την απληστία , την πικρία, τον φθόνο και τον φόβο, οι πατριαρχικοί «πατέρες» σκόπευαν στο να καταπιέσουν τις γυναίκες και τις δυνάμεις τους. Έχοντας και την θρησκεία που αυτοί δημιούργησαν με όλα της τα αντίφυσικά δόγματα από πίσω τους, οι γυναίκες έμαθαν να είναι υπάκουες έτσι ώστε να είναι «καλές». Βασικά αυτοί οι άντρες διαστρέβλωσαν τα πάντα και δαιμονοποίησαν όλα τα αρχαία γονιμικά σύμβολα τα οποία οι παγανιστές είχαν ως ιερά, όπως το φίδι, το δέντρο, το μήλο και φυσικά την γυμνή γυναίκα, την «ξεμυαλίστρα» (η οποία αναγνωρίζεται την μυθιστορία του κήπου της Εδέμ). Η Εύα είναι η πρώτη αμαρτωλή. Μια ξεμυαλίστρα είναι υπεύθυνη για τις αμαρτίες του ανθρώπου. Για να μην ξεχνάμε και την Εβραϊκή ιστορία της Λίλιθ, της πρώτης «κακής γυναίκας» που θεωρείται «κακή» από τους πατριαρχικούς πατέρες γιατί ήθελε να είναι ανεξάρτητη και δεν δέχθηκε να υποτάσσεται στον άνδρα της Αδάμ. Ή την Μαρία την Μαγδαληνή, την καημένη «παραστρατημένη γυναίκα» που ακολούθησε τον ραβίνο Jesua, η οποία στην πραγματικότητα ήταν μια ιέρεια. Μια σεξουαλικά ενεργή ιέρεια, όπως ήσαν οι περισσότερες ιέρειες στις ημέρες των παγανιστικών κοινωνιών.

Οι γυναίκες σε αυτή την νέα πατριαρχική, μονοθεϊστική θρησκεία, θεωρούντο ως πολίτες δευτέρας διαλογής, στους οποίους δεν ήταν επιτρεπτό να διαβάζουν, να δημιουργούν ή να τους ανήκει περιουσία. Ούτε τους επιτρεπόταν να είναι ιέρειες ή θεραπεύτριες. Η νέα τους μοίρα ήταν να υπηρετούν τους άνδρες τους και να είναι μηχανές αναπαραγωγής. Το ισχυρότερο τους εργαλείο, η ικανότητα να μαγεύουν με την ομορφιά τους και να εκκινούν την σεξουαλική συνεύρεση, ήταν τώρα ένα θανάσιμο αμάρτημα. Η φυσική συνεύρεση και σεξουαλική ένωση του άνδρα και της γυναίκας, η οποία υμνήθηκε τόσο πολύ στην πρότερη μητριαρχική παράδοση, τώρα έγινε ντροπή, καταστρέφοντας έτσι την αρμονική σχέση που είχαν οι άντρες και οι γυναίκες. Είμαστε ακόμη και τώρα μάρτυρες της σκληρής καταπίεσης των γυναικών στις χώρες που οι δογματικές πατριαρχικές θρησκείες επικρατούν. Γυναίκες που ποτέ δεν θα έχουν την ευκαιρία να αποκαλύψουν τους εαυτούς τους και να αναπτύξουν τις δυνατότητες τους.

Κατά τον Μεσαίωνα, ελάμβαναν χώρα τρομακτικές επιθέσεις κατά των γυναικών και δεν εκτελούντο με τους πιο φρικτούς τρόπους που μπορεί η φαντασία να συλλάβει μόνο οι παγανίστριες σοφές γυναίκες, αλλά και γυναίκες που ήσαν απλώς άνω του «μέτρου» επιθυμητές, έξυπνες, και περήφανες, ή γυναίκες που απλώς αντιμιλούσαν στις αρχές. Η ίδια η γυναικεία φύση δαιμονοποιήθηκε και η Εκκλησία κατέστησε πίστη πως οι γυναίκες ήσαν στην πραγματικότητα μια.. δημιουργία του διαβόλου (μαζί με τις γάτες και τους λύκους, ζώα δηλαδή που συμβολίζουν το ελεύθερο ανθρώπινο πνεύμα), τον οποίο θα.. υπηρετούσαν στην πρώτη του διαταγή. Μόνο στους άντρες επιτρεπόταν να ασκούν το ιατρικό επάγγελμα. Εάν μια γυναίκα χειριζόταν φάρμακα ή δοκίμαζε να γιατρέψει κάποιον, αυτό ήταν.. μαγεία, και η άτυχη γυναίκα έπρεπε να τιμωρηθεί.. Η περιγραφή της μεσαιωνικής μάγισσας, των εργαλείων της, των μεθόδων της κ.τ.λ. είναι ολόϊδια με αυτή της παγανίστριας σοφής και των τελετουργιών της, αλλά σε μια γελοία, δαιμονοποιηθείσα έκδοση.

Η ανθρώπινη φύση καταπιέσθηκε, αλλά ποτέ δεν καταστράφηκε. Και έτσι η φύση της Θεάς επέζησε, και οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια είχαν ξανά την ευκαιρία να δείξουν τις ικανότητες τους. Ακόμη και αν, δεδομένης της περίστασης, υπάρχουν πολλές γυναίκες που δεν θα αδράξουν ποτέ αυτήν την ευκαιρία. Φυσικά δεν ενδιαφέρονται όλες οι γυναίκες και ακόμη δεν είναι όλες προικισμένες ώστε να ασχοληθούν με την δημιουργική τέχνη ή την φιλοσοφία, ή ακόμη και την ιερατική τέχνη. Αλλά υπάρχουν και αυτές που πραγματικά είναι, αλλά παρ' όλα αυτά είναι πολύ ανασφαλείς για να φανερωθούν και να αποδείξουν τον εαυτό τους, επειδή μεγάλωσαν με το δίδαγμα πως «τα κορίτσια θα πρέπει να μένουν παθητικά στην αφάνεια». Πρέπει να στραφούμε στους αρχαίους μύθους. Να μάθουμε από την παλαιά παγανιστική σοφία, εκεί όπου η αρμονία μεταξύ αντιθέτων δυνάμεων, όπως η αρσενική και θηλυκή, η μέρα και η νύχτα, το φως και το σκοτάδι, η δημιουργία και η καταστροφή, η λογική και το συναίσθημα λαμβάνονταν πάντοτε και σεβαστικά υπόψη. Να μάθουμε τις αρχαίες ιστορίες που μας διδάσκουν ότι είμαστε μέρος της Φύσης και των μυστηρίων της. Και γι' αυτό πρέπει να σεβασθούμε τόσο αυτή, όσο και την ζωή των πλασμάτων της.

Μέσα από την μυθολογία μπορούμε να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας και να συνειδητοποιήσουμε τις διάφορες ποιότητες που έχουμε μέσα μας. Γυναίκα, χρησιμοποίησε την διαίσθηση σου, την φαντασία σου, τα αισθήματα σου και την σεξουαλικότητα σου ! Χρησιμοποίησε την εσωτερική σου δύναμη και νοιώσε ελεύθερη να εκφραστείς. Με όποιον τρόπο θέλεις!



Andrea M. Haugen
(Hagalaz' Runedance)


.

4 comments:

Anonymous said...

Τέλειο και φοβερά εμπεριστατωμένο Post. Μην ξεχνάμε πως ακόμη και η μορφή της Παναγίας, για μερικούς, συμβολίζει το αρχέτυπο της Θεάς Γαίας. Ακόμη και η ονομασία της Παναγίας μπορεί να αποδοθεί ως Παν-Αγίας ή Παν-Γαίας!

Unknown said...

Υπάρχει κι ένα σχετικό βιβλίο στα ελληνικά που ασχολείται με το θέμα αυτό. Γυναίκες και Ιερό ονομάζεται, δε ξέρω αν το έχεις διαβάσει

Alkman said...

Αβατον:

Ειναι η φυσικη ροπη του ανθρωπου να λατρευει το Θειο εξισου ως
"θηλυκο" και "αρσενικο".
Πριν μερικα χρονια ακουστηκαν δειλα-δειλα οι πρωτες φωνες στην "Καθολικη" εκκλησια για την ανακυρηξη της Μυριαμ ως "Ισοθεας" και "Ισοτιμης της Αγιας Τριαδας" (αλλωστε ως τετοια λατρευεται σημερα απο την πλειοψηφεια των πιστων)΄κι οσο το χριστιανικο ιερατειο θα αδυνατει να επιβαλει ενα νεο μεσαιωνα, τοσο θα αναγκαζεται να φοραει το προσωπειο του διαλλακτικου
σε τετοιου ειδους καινοτομιες. Εννιοτε να συμβιβαζεται ακομη, οπως στην αναγκη του ανθρωπου να λατρευει
μικροτερους, πιο οικειους σε αυτον Θεους (βλεπε "πολιουχους" και προστατες συντεχνειων "Αγιους" ...)

Magica: Υπαρχει αρκετη ξενη βιβλιογραφεια πανω στο θεμα. Ποιο ακριβως βιβλιο εννοεις;

Unknown said...

alkman ξένη υπάρχει μπόλικη, ελληνική δυστυχώς όχι.

Τον τίτλο στον είπα ήδη, "Γυναίκες και Ιερό"
Επίσης ένα ενδιαφέρον ακόμα βιβλίο αλλά περισσότερο με αρχαιολογικές αναφορές και έρευνες είναι το "Η επιστροφή της Μεγάλης Μητέρας"